Your Page links

Ad

 
30/4/12

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ : ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

" Η πρωτομαγιά του Σικάγου ένα σημαντικό ορόσημο στην ιστορία του εργατικού κινήματος
το 1860 "
Ο συμβολισμός της για τους εργαζόμενους απανταχού της γης είναι τεράστιος . Δεν πρόκειται απλά για ημέρα μνήμης των νεκρών στο εργοστάσιο Μακ Κόρμικ , ούτε των διώξεων που υπέστησαν οι αμερικανοί εργάτες , από την αμερικάνικη κυβέρνηση και από την διαβόητη ιδιωτική αστυνομία των Πίνκερτον .
 Η πρωτομαγιά του Σικάγου και τα θύματά της αποτελούν την κορύφωση του αγώνα για την διεκδίκηση του αιτήματος του οκτάωρου . Η μείωση του χρόνου εργασίας και η καθιέρωση του 8ωρου
" δουλεύτηκε "  από το εργατικό κίνημα , πολλά χρόνια πριν τα αιματηρά γεγονότα του Σικάγου .
Το αίτημα ήταν απλό : 8 ώρες εργασίας , 8 ώρες ύπνου και ξεκούρασης και οι υπόλοιπες 8 ώρες για την μόρφωση , παιδεία , οικογένεια κ.λ.π.
Read more...
0 σχόλια

Επιτυχία σημείωσε η πολιτική εκδήλωση της Ανεξάρτητης Πρωτοβουλίας στον Μπαξέ

Τελικά τόλμησε η Ανεξάρτητη Πρωτοβουλία να οργανώσει ανοιχτή πολιτική εκδήλωση σε χρόνο προεκλογικό και η μεγάλη συμμετοχή των πολιτών   επικρότησε το εγχείρημά της αυτό. Όταν (οι υποψήφιοι των μνημονιακών ΝΔΣΟΚ και ΣΙΑ) κάνουν συγκεντρώσεις  σε σπίτια, υπόγεια και επικοινωνούν με τους πολίτες μέσα από τα στημένα ΜΜΕ εμείς τολμάμε και κάνουμε  ανοιχτή και ξεκάθαρη πολιτική συζήτηση, τονίστηκε από μέλη της Πρωτοβουλίας, κατά την προσφώνηση τους προς τον κ. Κώστα Χρυσόγονο,  ομιλητή της χθεσινής βραδιάς.
Read more...
0 σχόλια
29/4/12

Κυκλοφόρησε το 2ο φύλλο της "Ανεξάρτητης"

Κολακευτικά είναι τα σχόλια δημοτών για το 2ο φύλλο της "Ανεξάρτητης", του εντύπου  της Ανεξάρτητης Πρωτοβουλίας Πολιτών Θερμαϊκού. Μέσα στις 12 σελίδες του  (αυξήθηκε η ύλη) μπορεί κανείς να εκτιμήσει και να κρίνει την θέση της Πρωτοβουλίας για τη Δημοτική Αρχή Θερμαϊκού. Να πληροφορηθεί τον κατήφορο της Δημόσιας Υγείας με την υποβάθμιση των Κέντρων Υγείας της Ανατολικής Θεσσαλονίκης αλλά και να ενημερωθεί για την τρίτη μεγάλη ανοιχτή εκδήλωση της Πρωτοβουλίας, που θα γίνει αύριο Κυριακή 29/4 στην Παραλία του Μπαξέ. Μια πολιτική εκδήλωση που θα επιχειρήσει να δώσει απαντήσεις στα ερωτήματα σχετικά με "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ κι ΕΚΛΟΓΕΣ" με προσκεκλημένο ομιλητή τον Συνταγματολόγο καθηγητή του ΑΠΘ κ. Κώστα Χρυσόγονο.

Ακόμη να έχει μια ανασκόπηση για την πολύ επιτυχημένη εκδήλωση του Μαρτίου, με προσκεκλημένους τον Μανώλη Γλέζο και τον Άρι Καζάκο.
Και αρκετά ενδιαφέροντα άρθρα από μέλη της κίνησης.
Διαβάστε την τώρα και ηλεκτρονικά  ΕΔΩ


Read more...
0 σχόλια
28/4/12

Κατάλογος με ποικιλίες λαχανικών για τον λαχανόκηπο της Πρωτοβουλίας

Από την Επιτροπή της Αγροκαλλιέργειας δίνεται κατάλογος με ποικιλίες βιολογικών φυτών που μπορεί να επιλέξει ο κάτοχος κάθε λαχανόκηπου στο 2ο χωράφι της Ανεξάρτητης Πρωτοβουλίας Πολιτών Θερμαϊκού, στην Περαία. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να απευθείνεστε  στην Επιτροπή κάθε Τετάρτη από 7 - 8.30 μμ στην τακτική συνέλευση της Πρωτοβουλίας στο ΚΑΠΗ των Ν. Επιβατών.

Read more...
0 σχόλια

Όροι συμμετοχής στις Αγροκαλλιέργειες της Ανεξάρτητης Πρωτοβουλίας Πολιτών δήμου Θερμαϊκού.

1. Το σύνολο των καλλιεργητών αποτελείται  από   φυσικά πρόσωπα που διαμένουν στον δήμο Θερμαϊκού με σκοπό την καλλιέργεια φυτών για ιδία χρήση και δωρεάν παραχώρηση.

2. Τα μέλη της αγροκαλλιέργειας μπορούν να συναλλάσσονται μεταξύ τους ή να ανταλλάσουν αυτά μέσω του δικτύου ανταλλαγής και να καταγράφουν τις συναλλαγές στον ειδικό ιστοχώρο χρησιμοποιώντας σαν μέσο καταγραφής τη μονάδα ΘΕΡΜΟ.
Read more...
0 σχόλια
24/4/12

Το αυγό του φιδιού. Πού και πώς εκκολάφθηκε ;;;

του Όθωνα Ιακωβίδη

Βλέποντας τις τελευταίες μέρες τη θεαματική άνοδο της “Χρυσής Αυγής” στις δημοσκοπήσεις, δυό βδομάδες από τις εκλογές,  είπα να ιδώ τί ακριβώς  λέει το κόμμα των Εθνικιστών «Λαϊκός Σύνδεσμος – Χρυσή Αυγή» και έλκει τόσο δυνατά ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας μας και μάλιστα κυρίως νέους.

Αρχικά, είπα, για να πάρω μία πρώτη ιδέα, ν' ακούσω (σε ένα 10λεπτο βίντεο) τον αρχηγό του.  Τί το ήθελα ; Έφαγα μία δυνατή μπουνιά στο στομάχι, καθώς τον άκουσα να λέει, ακριβώς τα ίδια με αυτά που συμπεραίνουν, λένε και γράφουν όλοι οι αντικαθεστωτικοί δημοκρατικοί και αριστερόστροφοι αρθρογράφοι στα blogs (μαζί κι εγώ) τα τελευταία χρόνια, αναλύοντας τα αίτια της καταστροφικής πορείας μας προς την ένδεια της κοινωνίας μας και την εγκληματική πτώχευση του κράτους μας !!!
Read more...
0 σχόλια
23/4/12

Μητσάρας

Γράφει ο Δημήτρης Δανίκας
 Α ρε Μητσάρα. Σε θαυμάζω και σε ζηλεύω μέχρι θανάτου. Εσύ ολόκληρη Ελλάδα. Οχι εκείνη της διαφθοράς, της πελατείας, της κωλοτούμπας, της διαπλοκής, της δειλίας, του φθόνου και της αχόρταγης μανίας για χρήμα και εξουσία.
Της άλλης. Της μικρής. Της μειοψηφικής. Της ανώτερης και της αληθινής. Ευλογημένη με όλα τα χαρίσματα της Οικουμένης. Απλότητα, Φυσικότητα. Συνέπεια. Γενναιοδωρία. Μεγαλοσύνη. Σεμνότητα. Δημιουργία. Ουμανισμός. Αλληλεγγύη. Από το μέταλο της φωνής του. Από την χάραξη μιας αταλάντευτης πορείας. Από τον καημό του. Από την προσωπική του ζωή. Μέχρι τους αγώνες του και την πολιτική του διαδρομή.
Γιατί τώρα δα πριν φύγει και εμάς τους ανοχύρωτους εγκαταλείψει, όταν τον ρωτούσες σε ποιο Θεό πιστεύει, χωρίς να το σκεφτεί έτσι απλά έλεγε «μα φυσικά με το Κόμμα». Από την πρώτη στιγμή της ενηλικίωσής του μέχρι το φινάλε του. Με την ίδια φυσικότητα έβγαιναν από το λαρύγγι του οι λαϊκοί καημοί και οι επουράνιες ψαλμωδίες.
Γιατί μέσα στις αποχρώσεις της φωνής του χόρευααν με σπάνια αρμονία και με μοναδική σύνθεση και ισορροπία όλα μα όλα τα βασικά ιδιώματα του ελληνικού πενταγράμμου. Από την Βυζαντινή ψαλμωδία, το ρεμπέτικο, το λαϊκό, το έντεχο, ακόμα και το αφομοιωμένο στην ελληνική κουλτούρα ροκ.
Ο Μητσάρας ταυτόχρονα η ζωντανή ιστορία της ελληνικής μουσικής και μαζί με αυτό ο ανανεωτής, ο εκσυγχρονιστής, ο πρωτοπόρος μιας καλλιτεχνικής Χημείας μοναδικής. Οσο τον θυμάμαι τόσο παραλύω από τα χαρίσματά του. Αρπαζε το μικρόφωνο και χωρίς να καταβάλει την παραμικρή προσπάθεια, πλημμύριζε και ευλογούσε τους πάντες με εκείνο το αβίαστα τσακισμένο χρώμα της φωνής του.
Χαραγμένο από καημούς, βάσανα και ανεκπλήρωτες ελπίδες. Οπως έλεγε και ο Ποιητής. Η Ελλάδα που αντιστέκεται. Η Ελλάδα που πονάει. Η Ελλάδα που αγαπάει. Η Ελλάδα που παρόλα αυτά και κόντρα σ’ αυτά κοροιδεύει την ταπείνωση και γλεντάει με την προσδοκία της Ανοιξης.
Πολλά από τα τραγούδια του έχουν στοιχειώσει το Είναι μου. Ενα απ’ αυτά γραμμένο από τον Τάκη Μοτσαφίρη με τίτλο «Αγάπη μου μια άλλη φορά» το βάζω τώρα και τον αποχαιρετώ με δάκρυα, ευγνωμοσύνη και με χαρά. Γιατί με ευλόγησε με αντίδωρα πολλά:
«Μπήκαμε σε τρένα που ποτέ δε φύγανε/ Πήραμε καράβια που δεν πήγαν πουθενά/ Ολα μας τα όνειρα χαμένα πήγανε/ Κι ο καιρός περνάει για να περνά/
Κι αν ρωτάς για ζωή/ Κι αν ρωτάς για χαρά/ Αγάπη μου μια άλλη φορά
Βλέπαμε τα φώτα που ποτέ δεν φτάσαμε/Οσα ονειρευτήκαμε θα γίνουν προσεχώς/ Να’ χαμε τα χρόνια που στο δρόμο χάσαμε/ Και δεν θα το βρούμε δυστυχώς».
Μητσάρα αν μας κοιτάς από ψηλά, να είσαι σίγουρος ότι κάποτε τον δρόμο θα τον βρούμε και θα’ ναι ντάλα μεσημέρι. Αντε γειά!
Read more...
0 σχόλια

Τι εστί Τράπεζα σήμερον

Του Γιάννη Βαρουφάκη
Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχαν ιδιωτικές τράπεζες που λειτουργούσαν ως κανονικές επιχειρήσεις. Που έπαιρναν δηλαδή ρίσκο και είτε, εφόσον τους «έβγαινε», κέρδιζαν είτε, όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν «κατ’ ευχήν», διακινδύνευαν την ύπαρξή τους. Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι.
Τέτοιες τράπεζες σήμερα δεν υπάρχουν. Σήμερα οι «ιδιωτικές» τράπεζες, παγκοσμίως, αποτελούν έναν παραπλανητικό ευφημισμό. Ιδίως μετά το Κραχ του 2008, οι τράπεζες λειτουργούν ως μορφώματα που συνδυάζουν τα μεγαλύτερα μειονεκτήματα του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα, αποτελώντας έτσι βαρίδια που τραβάνε τις κοινωνίες και τις αγορές μαζί τους στον πυθμένα ενός ωκεανού ζημιών και χρέους.
Αυτές τις μέρες, που μια υπό προθεσμία (και υπό αμφιλεγόμενη νομιμοποίηση) κυβέρνηση «διαπραγματεύεται» την λεγόμενη επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, καλό είναι να θυμηθούμε τι εστί τράπεζα την σήμερον. Για να το θυμηθούμε όμως αυτό, χρειαζόμαστε μια αναδρομή στο ιστορικό του πώς φτάσαμε εδώ που είμαστε.
Όταν οι τράπεζες λειτουργούσαν ως επιχειρήσεις
Στις αρχές του 19ου αιώνα, οι κραταιές τράπεζες (π.χ. του Λονδίνου) λειτουργούσαν ως ιδιωτικές εταιρείες απεριόριστης ευθύνης. Οι ιδιοκτήτες τους, οι οποίοι τις διεύθυναν κιόλας (ή τουλάχιστον επέβλεπαν τον τρόπο διοίκησης), διέτρεχαν τον κίνδυνο να χάσουν και το σπίτι τους ακόμα αν η τράπεζα δεν μπορούσε να καλύψει τις ανάγκες (σε ρευστό) των καταθετών της ή να ανταποκριθεί στα δάνεια που είχε η ίδια συνάψει με πιστωτές. Στην προσπάθειά τους να περιοριστεί αυτός ο κίνδυνος, οι τραπεζίτες κρατούσαν στα ταμεία τους, για να έχουν «καβάτζα», την δική τους χρηματική περιουσία (σε ρευστό, μετοχές ή ομολογίες) και δεν δάνειζαν ποτέ πάνω από το 50% των συνολικών τους κεφαλαίων (δηλαδή του αθροίσματος των χρημάτων που είτε κατέθεταν στην τράπεζα οι πελάτες της είτε κατέθεταν οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες).
Από τα μέσα του 19ου αιώνα, τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν για αντικειμενικούς λόγους. Κατ’ αρχάς, καθώς ο καπιταλισμός απογειωνόταν, με την δημιουργία νέων, πανάκριβων αλλά και, παράλληλα, υπερκερδοφόρων δικτύων (π.χ. σιδηροδρομικά, τηλεγραφικά, ηλεκτροφόρα δίκτυα), οι επιχειρήσεις είχαν ανάγκη τεράστιων δανείων – για τα οποία ήταν έτοιμες να καταβάλουν αντίστοιχα τεράστιους τόκους. Έτσι, σιγά-σιγά οι τράπεζες «αναγκάστηκαν» να αποποιηθούν τον εγγενή συντηρητισμό τους. Το πρώτο βήμα έγινε το 1826 στο Λονδίνο. Έως τότε, καμία τράπεζα δεν είχε το δικαίωμα να έχει πάνω από έξι μετόχους. Αυτός ο περιορισμός ήταν ο πρώτος που υπέκυψε στις νέες ανάγκες για μεγαλύτερη δανειοδοτική δυνατότητα: ξάφνου, ο αριθμός των μετόχων πολλαπλασιάστηκε, τα κεφάλαια που διέθεσαν οι νέοι μέτοχοι πέρασαν στα βιβλία των τραπεζών και, έτσι, οι τράπεζες μπόρεσαν να χρηματοδοτήσουν την Β’ Βιομηχανική Επανάσταση (μέσα του 19ου αιώνα και μετέπειτα). Πάντως, παρά αυτά τα ανοίγματα, οι μέτοχοι (αν και πιο πολλοί) παρέμειναν υπό την απειλή της προσωπικής πτώχευσης, σε περίπτωση του η τράπεζα παρέπαιε. Αυτή η απειλή αρκούσε ώστε οι ιδιοκτήτες των τραπεζών, οι τραπεζίτες, να κρατάνε σφικτά τα ηνία των διευθυντών τους, στους οποίους δεν επέτρεπαν να διακινδυνεύσουν την περιουσία τους.
Ο περιορισμός της ευθύνης των μετόχων-ιδιοκτητών των τραπεζών νομοθετήθηκε το 1855-6. Έχει ενδιαφέρον ότι οι τραπεζίτες, αντί να αδράξουν την ευκαιρία να αποποιηθούν τον κίνδυνο της προσωπικής πτώχευσης, αντιστάθηκαν στον νέο νόμο – προσπάθησαν, για δεκαετίες, να κρατήσουν το καθεστώς της απεριόριστης ευθύνης διατυμπανίζοντας ότι επέλεγαν να επενδύσουν το προσωπικό τους ρίσκο στην τράπεζά τους ως τίτλο τιμής, ως μέρος του συμβολαίου με τους καταθέτες (του στυλ: «αν πτωχεύσει η τράπεζά μας, να ξέρετε ότι θα καταστραφούμε κι εμείς»). Χρειάστηκε να έρθει η Μεγάλη Ύφεση της δεκαετίας του 1930, με τις πολλαπλές πτωχεύσεις τραπεζιτών, για να πειστούν οι τραπεζίτες (δηλαδή οι ιδιοκτήτες των τραπεζών) να «περιορίσουν την ευθύνη τους», κόβοντας τον ομφάλιο λώρο που συνέδεε τις τύχες της τράπεζάς τους με την τύχη της προσωπικής τους περιουσίας.
Το τέρας της μόχλευσης (leverage)
Στα μέσα του 19ου αιώνα, όταν οι τράπεζες αρχίζουν να μεταλλάσσονται σε κάτι που σιγά-σιγά παύει να θυμίζει τις υπόλοιπες επιχειρήσεις, το σύνολο του ενεργητικού όλων των τραπεζών (δηλαδή, των δανείων που δίνουν και των κεφαλαίων που διακρατούν ως «καβάτζα») κυμαινόταν γύρω το 50% του ΑΕΠ μιας αναπτυγμένης χώρας (π.χ. Βρετανίας, Γαλλίας κλπ). Σήμερα, κυμαίνεται μεταξύ του 300% και του 500% του ΑΕΠ. Μια τράπεζα, όπως η Deutsche Bank ή η BNP, μπορεί να έχει ενεργητικό μεγαλύτερο του ΑΕΠ της χώρας στην οποία εδρεύει.
Πώς συνέβη αυτό; Η απάντηση, μονολεκτική: Μόχλευση. Τι είναι αυτό το φρούτο; Κάτι που όλοι γνωρίζουμε με άλλο, απλούστερο, όρο: Χρέος (ή, για την ακρίβεια, ο λόγος του χρέους). Αν σας πω ότι για κάθε €10 που έχω, δανείστηκα €120, θα με περάσετε για τρελό. Όμως αν είμαι τραπεζίτης, και έχω κάνει το ίδιο πράγμα, δεν θα πω ποτέ ότι δανείστηκα. Θα πω απλώς ότι ο συντελεστής μόχλευσης της τράπεζάς μου είναι 12 (δηλαδή, €120 χρέους για κάθε €10 κεφαλαίων που διαθέτει το ταμείο μου). Όχι μόνο ακούγεται καλύτερο και πιο «τεχνοκρατικό» αυτό αλλά, δεδομένης της κατάστασης στο τραπεζικό σύστημα σήμερα, θα θεωρηθεί και ιδιαίτερα συντηρητικός συντελεστής μόχλευσης!
Ποια η σημασία του συντελεστή μόχλευσης; Αποτελεί το μυστικό του αμύθητου πλούτου των τραπεζιτών στις εποχές των παχιών αγελάδων και της βαθιάς τους πτώχευσης σήμερα. Έστω μια τράπεζα που κερδίζει ένα ποσοστό 1% επί των κεφαλαίων που διαθέτει ή διαχειρίζεται (εκ μέρους καταθετών, πελατών κλπ). Επιλέγοντας όμως έναν συντελεστή μόχλευσης ίσο με, π.χ., το δώδεκα, η καλή τράπεζα δωδεκαπλασιάζει τα κέρδη της χωρίς ιδρώτα ή κόπο. Αυτόματα, δωδεκαπλασιάζονται τα μερίσματα των μετόχων, τα bonus των διευθυντών, οι μισθοί των μεγαλο-υπαλλήλων κλπ κλπ. Αν σκεφτείτε μάλιστα ότι το 2008, λίγο πριν την κατάρρευση ολόκληρου του τραπεζικού οικοδομήματος, ο συντελεστής μόχλευσης των ευρωπαϊκών τραπεζών είχε φτάσει το ιλιγγιώδες 50 προς 1, καταλαβαίνουμε τι είχε συμβεί: γιατί οι αποδοχές των διοικούντων έφτασαν την στρατόσφαιρα, οι τιμές των τραπεζικών μετοχών ήταν η «ατμομηχανή» των χρηματιστηρίων, το χρηματοπιστωτικό σύστημα έριχνε την σκιά του στην «πραγματική» οικονομία.
Μετά την Άνοδο, η Πτώση
Για να κινδυνεύσει να πτωχεύσει μια τράπεζα με συντελεστή μόχλευσης 2 προς 1, χρειάζεται να έχει ζημίες ίσες με το μισό (το 50%) των δανείων που έχει παράσχει και των τοποθετήσεων που έχει επιλέξει. Όταν όμως ο συντελεστής μόχλευσης φτάσει στο 20 προς 1 (ένα μέγεθος που χαρακτήριζε τις ελληνικές τράπεζες προ της Κρίσης), τότε αρκούν για να πτωχεύσει ζημίες της τάξης του 5%. Κι όταν ο συντελεστής μόχλευσης φτάσει στο επίπεδο που ισχύει στην περίπτωση (για να φέρω ως παράδειγμα μια «κραταιά» τράπεζα που όλοι γνωρίζουμε) μιας Deutsche Bank (περί το 50 προς 1), αν μόλις το 1,25% των δανείων που έχει διαθέσει «ατυχήσουν» (π.χ. οικογένειες που λόγω ανεργίας δεν μπορούν να αποπληρώσουν το στεγαστικό τους ή επιχειρήσεις που κλείνουν) ξάφνου η καλή τράπεζα, με την βούλα του νόμου, φαλίρισε. Να γιατί, παρά τα αμύθητα κέρδη των τραπεζών προ του 2008, σήμερα είναι όλες του πτωχευμένες. Το μόνο που χρειάστηκε για να πάνε οι ελληνικές τράπεζες από τον Παράδεισο στην Κόλαση ήταν ζημίες της τάξης του 5% – κάτι απόλυτα φυσιολογικό σε μια υφεσιακή οικονομία.
Αυτά έχει το μαγικό ραβδί της μόχλευσης: όσο πιο ψηλά σε εκσφεντονίζει στην περίοδο της «Ακμής», τόσο πιο μεγάλη και τραυματική η πτώση στην περίοδο της «Ύφεσης» που ακολουθεί.
Καλά, δεν πρόσεχαν;
Αυτό δεν το είχαν σκεφτεί οι καλοί οικονομολόγοι που προσλάμβαναν οι τράπεζες να τους συμβουλεύουν (και οι οποίοι, σήμερα, συμβουλεύουν τον πρωθυπουργό μας); Δεν το είχαν σκεφτεί οι Κεντρικές Τράπεζες; Γιατί δεν τους έβαζαν χέρι; Οι λόγοι είναι δύο, ο εξής ένας: το χρήμα έρεε τόσο καταρρακτωδώς που όποιος τόλμαγε να πει κάτι, να κρούσει κάποιον κώδωνα κινδύνου, είτε συνειδητοποιούσε ότι την φωνή του την έπνιγε ο αχός του εκκολαπτόμενου κέρδους είτε (στις σπάνιες περιπτώσεις που φώναζε αρκετά δυνατά για να ακουστεί) αγνοείτο επιδεικτικά, έχανε την δουλειά του, χαρακτηριζόταν «παλιομοδίτης», «εκκεντρικός», «συντηρητικός, «αριστερός» κλπ. Τόσο απλά.
Υπάρχει κι άλλος ένας λόγος, περισσότερο στην σφαίρα της θεωρίας, ο οποίος παρουσιαζόταν ως απάντηση σε τέτοιου είδους ερωτήματα από Κεντρικούς Τραπεζίτες (καλή ώρα από τον κ. Παπαδήμο): Η πεποίθηση των (καθεστωτικών) οικονομολόγων ότι η αγορά έχει τον τρόπο της να αυτο-ρυθμίζεται. Π.χ. μπορεί οι τραπεζίτες να μην φοβούνται την πτώχευση της τράπεζάς τους (από τότε που οι τράπεζες έγιναν εταιρείες περιορισμένης ευθύνης) όμως, σκεφτόταν ο θιασώτης της αγοράς, οι πιστωτές των τραπεζών, οι οποίοι κινδυνεύουν να χάσουν τα χρήματά τους (σε περίπτωση που πτωχεύσουν), θα ασκούν de facto έλεγχο στις πρακτικές των τραπεζιτών. Πώς; Αρνούμενοι να δανείσουν τραπεζίτες που το «παρακάνουν» με την μόχλευση. Πού τέτοια τύχη; Αυτό μπορεί να συνέβαινε μέχρι το 1929-1933. Μετά την τραυματική εμπειρία των μαζικών λουκέτων στις τράπεζες, όλοι γνώριζαν ότι το κράτος, η Κεντρική Τράπεζα, δεν θα αφήσει ποτέ τις τράπεζες να κλείσουν ή, το ίδιο είναι, να αφήσουν απλήρωτους τους πιστωτές τους. (Δεν βλέπετε με τι μανία επιμένει σήμερα η ΕΚΤ ότι οι ιρλανδοί φορολογούμενοι, που δεν έφταιξαν σε απολύτως τίποτα, πρέπει να αποπληρώνουν για τα επόμενα 20 χρόνια τα χρέη των πτωχευμένων ιδιωτικών τραπεζών;) Έτσι, λοιπόν, οι τραπεζίτες, ανεξέλεγκτοι τόσο από τους μετόχους τους όσο και από τους πιστωτές τους, είχαν κάθε λόγο να δανείζονται με τρόπο που ούτε το ελληνικό δημόσιο δεν έχει κάνει…
Χαμένοι και κερδισμένοι
Την εποχή της φούσκας, οι διευθύνοντες τις τράπεζες όχι μόνο δεν αντιμετώπιζαν την κριτική και τον έλεγχο των μετόχων και των πιστωτών τους αλλά, κι εδώ είναι η ουσία, μέτοχοι και πιστωτές τους χειροκροτούσαν περισσότερο όσο πιο μεγάλο συντελεστή μόχλευσης επέλεγαν. Επρόκειτο για ένα απίστευτο φαγοπότι άνευ ρίσκου (τουλάχιστον για τους συμμετέχοντες σε αυτό). Όσο τα πράγματα πήγαιναν καλά (η φούσκα καλά κρατούσε), μεγαλύτερος συντελεστής μόχλευσης σήμαινε μεγαλύτερα κέρδη, ελκυστικότερα μερίσματα, παχυλότερους υπερ-μισθούς. Κι αν ερχόταν η Πτώση (όπως και ήρθε), ούτε γάτα ούτε ζημιά: Ο λογαριασμός θα πληρωνόταν από το γκουβέρνο (δηλαδή τον ταλαίπωρο τον φορολογούμενο) και από την Κεντρική Τράπεζα.
Εν ολίγοις, αν κάποιος διάβολος ήθελε να σχεδιάσει ένα τραπεζικό σύστημα ταγμένο στο να δημιουργήσει συνθήκες τεράστιας Κρίσης, δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι καλύτερο από αυτό το οποίο, ψευδεπίγραφα, χαρακτηρίζεται «σύγχρονο σύστημα ιδιωτικών τραπεζών»… Ποιος κερδίζει από αυτό; Ποιος χάνει; Είναι προφανές ότι χάνει η κοινωνία στο σύνολό της. Ποιοι κερδίζουν; Δύο είναι οι συνομοταξίες των κερδισμένων από αυτό το αλισβερίσι ιδιωτικής και δημόσιας διαφθοράς:
Πρώτον, οι βραχυπρόθεσμοι επενδυτές σε τραπεζικά (όχι κρατικά) ομόλογα και μετοχές. Τα τελευταία είκοσι χρόνια, έχει εκλείψει το είδος των μακροπρόθεσμων μετόχων. Ως επί το πλείστον, οι μετοχές των τραπεζών πωλούνται το πολύ μερικούς μήνες (συνήθως μερικές μέρες) αφού αγοραστούν. Ένα ολόκληρο παρατραπεζικό σύστημα έχει στηθεί στην βάση των πολύ βραχυπρόθεσμων αγορών και πωλήσεων τραπεζικών μετοχών, τα λεγόμενα hedge funds (τα οποία κερδοσκοπούν στοιχηματίζοντας στις μικρές αυξομειώσεις των τιμών των μετοχών, ιδίως του τραπεζικού τομέα). Κάτι αντίστοιχο «παίζεται» και με τα ομόλογα έκδοσης των ιδιωτικών τραπεζών. Για να το πω απλά, η αυξημένη μόχλευση φέρνει και αυξημένες διακυμάνσεις στις τιμές των μετοχών και των ομολόγων των τραπεζών. Αυτές οι διακυμάνσεις είναι το ψωμοτύρι των hedge funds.
Δεύτερον, οι μεγαλο-μέτοχοι των τραπεζών που ελέγχουν την διοίκηση απομυζώντας όχι τόσο πολύ μεγάλα μερίσματα αλλά υπερ-μισθούς που οι ίδιοι δίνουν στους εαυτούς τους και τα λοιπά «οφέλη» που, εξ ορισμού, γεύεται όποιος διαχειρίζεται την «ροή του χρήματος».
Και τώρα; Η επίσημη έκφανση
Αυτές τις μέρες κλείνει από την κυβέρνηση Παπαδήμου το μέγα θέμα της επανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Επισήμως, το θέμα τίθεται ως εξής: Το ελληνικό δημόσιο αθέτησε τις υποχρεώσεις του προς τις τράπεζες. Αναγκάζοντάς τις να κουρέψουν το 53% της ονομαστικής αξίας των δανείων τους προς το δημόσιο, τις έφερε σε δύσκολη θέση. Έτσι ώστε να μην φαλιρίσουν, και να δώσουν και κανένα δάνειο σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά (αναστέλλοντας την στάση δανείων που έχει «στεγνώσει» την αγορά), το κράτος μας θα δανειστεί από το EFSF, αυξάνοντας έτσι το δημόσιο χρέος κι άλλο, για να τα δώσει στις τράπεζες. Κι επειδή είναι παράνομο να δώσει κεφάλαια στις τράπεζες χωρίς αντάλλαγμα κάποια περιουσιακά στοιχεία των τραπεζών (καθώς το κράτος δεν δικαιούται, τουλάχιστον επισήμως, να δωρίζει αμύθητες περιουσίες σε ανώνυμες εταιρείες), θα πρέπει να λάβει μετοχές των τραπεζών. Όμως αυτό συνεπάγεται μερική κρατικοποίηση. Κι επειδή, λέγεται, η κρατικοποίηση των τραπεζών είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί, ο κ. Παπαδήμος και οι σύμβουλοί του (με βασικό σύμβουλο ως πρότινος έμμισθο σύμβουλο μίας εκ των πτωχευμένων, υπό ανακεφαλαιοποίηση, τραπεζών) πασχίζουν να βρουν μια φόρμουλα έτσι ώστε οι μετοχές που θα πάρει το δημόσιο ως αντάλλαγμα για τα νέα χρέη που φορτώνει στην πλάτη του φορολογούμενου εκ μέρους των τραπεζών δεν θα δίνουν στο δημόσιο δικαίωμα συμμετοχής στην διοίκηση. Με απλά λόγια, το δημόσιο θα πάρει μετοχές που τελικά δεν θα είναι ακριβώς… μετοχές.
Το απεχθές παιχνίδι των ημερών
Οι τράπεζες πρέπει να ανακεφαλαιωθούν. Αυτό θα ήταν απαραίτητο ανεξάρτητα από το «κούρεμα» του δημόσιου χρέους. Ο συντελεστής μόχλευσής τους ήταν τέτοιος (βλ. πιο πάνω) που μια οικονομική ύφεση της τάξης του -5% για μια μόνο χρονιά θα τις οδηγούσε, έτσι κι αλλιώς, στην πτώχευση. Παρά το γεγονός ότι οι τράπεζες λειτούργησαν καταστροφικά (και αυτοκαταστροφικά) για πολύ καιρό (θυμάστε τα εορτοδάνεια, τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου που αγόραζαν σαν να ήταν σοκολατάκια;), και σπατάλησαν βουνά κερδών στον βωμό της μόχλευσης, καμία κοινωνία δεν μπορεί να συνέλθει, καλώς ή κακώς, αν δεν βγουν από την μαύρη τρύπα οι τράπεζές της.
Η ανακεφαλαίωση δεν μπορεί να γίνει, βέβαια, από ιδιωτικά κεφάλαια. Ποιος επενδυτής ρίχνει τα χρήματά του σε μια μαύρη τρύπα, από την οποία δε θα τα ξαναπάρει ποτέ; Κανείς. Να γιατί η Ευρώπη αποφάσισε να κάνει αυτό που κάποιοι φωνάζουμε ότι έπρεπε να έχει γίνει πριν δυο χρόνια: η επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με δημόσιο, ευρωπαϊκό χρήμα. Αυτό, τελικά, αποφασίστηκε να γίνει, έστω και καθυστερημένα. Χρήματα που δανείζεται το EFSF εκ μέρους ολόκληρης της ευρωζώνης, θα δοθούν στις τράπεζες όχι ως δανεικά αλλά ως «έγχυση» νέων κεφαλαίων. [Μην ξεχνάμε ότι ο πτωχευμένος δεν σώζεται με νέα δάνεια – κεφάλαια χρειάζεται.]
Το ερώτημα, λοιπόν, δεν είναι αν θα πρέπει να γίνει «μετάγγιση» κεφαλαίων από το ευρωπαϊκό δημόσιο στις ιδιωτικές τράπεζες. Αυτό είναι (και πρέπει να είναι) δεδομένο. Το ερώτημα είναι: Με τι ανταλλάγματα; Η άποψη που πασχίζουν να περάσουν στην κοινή γνώμη τραπεζίτες και κυβέρνηση είναι ότι τα ανταλλάγματα πρέπει να είναι τέτοια που να αποφευχθεί, πάση θυσία, η κρατικοποίηση των τραπεζών. Κι επειδή στην Ελλάδα, η λέξη «κράτος» δεν ηχεί πολύ χειρότερα από την λέξη «μαφία», ο κόσμος τείνει να αποδεχθεί αυτή την άποψη. Την άποψη που λέει ότι το κράτος πρέπει, ως αντάλλαγμα, να πάρει είτε «ομολογίες» είτε μια άλλη μορφή μετοχών που δεν δίνουν στον κάτοχό του δικαίωμα συμμετοχής ή ελέγχου της διοίκησης.
Αν αυτή η «άποψη» περάσει, ο ελληνικός λαός θα έχει, άλλη μια φορά, συναινέσει στις ραδιουργίες μιας αρπακτικής διαπλεκόμενης συμμαχίας κράτους και επιτήδειων ιδιωτών που στόχο έχουν την διαφύλαξη των συμφερόντων τους εναντίον τόσο του κοινωνικού συνόλου όσο και των τραπεζών της χώρας. Αν η κυβέρνηση Παπαδήμου, στην εκπνοή της, περάσει την επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με τρόπο που αφήνει στο απυρόβλητο την διαπλοκή μεταξύ των μετόχων, διευθυντών, και πιστωτών των τραπεζών η οποία τις έριξε στον γκρεμό (την οποία περιέγραψα πιο πάνω), θα έχει καταφέρει το μεγαλύτερο πλήγμα στο μέλλον της ελληνικής οικονομίας μετά το Μνημόνιο. Αν μια τέτοια τεράστια αποτυχία της διοίκησης των τραπεζών μας δεν οδηγήσει στην απώλεια της εξουσίας επί των τραπεζών των μεγαλο-μετόχων-διευθυνόντων που συμμετείχαν με τόση χαρά και ευεξία στο φαγοπότι της μόχλευσης, η κυβέρνηση θα έχει στείλει το εξής μήνυμα στους τραπεζίτες: Ξαναθρέψτε το τέρας της μόχλευσης – ο φορολογούμενος, αν όχι ο Έλληνας τότε σίγουρα ο Ευρωπαίος, εδώ είναι!
Επίλογος: Ο θρίαμβος της Πτωχοτραπεζοκρατίας επί του καπιταλισμού
Μέσα στην αγωνία του «συστήματος» μεγαλο-μετόχων των τραπεζών, πιστωτών των τραπεζών και των υποτιθέμενων ρυθμιστών των τραπεζών (δηλαδή των κυβερνώντων που πασχίζουν να διατηρήσουν μια «συγκινητικά» στενή σχέση με τους τραπεζίτες) να μην χάσουν τον έλεγχο αυτής της χήνας που γεννά τα χρυσά αυγά, ακούμε τους εκπροσώπους τους στα ΜΜΕ, στην Βουλή κλπ να αποτροπιάζονται με την ιδέα ότι το κράτος θα πάρει κοινές μετοχές ως αντάλλαγμα για τα κεφάλαια που φορτώνεται ως νέο χρέος για να τα δώσει στις τράπεζες. Πρόκειται για ανείπωτη υποκρισία.
Κάποτε, οι φιλελεύθεροι επιχειρηματολογούσαν εναντίον των κρατικοποιήσεων στην βάση ότι ήταν υποχρεωτικές, δηλαδή ότι το κράτος σου έπαιρνε την επιχείρηση με το έτσι θέλω, σου έδινε μια γελοία αποζημίωση και σε πέταγε στον δρόμο. Όμως η σημερινή περίπτωση διαφέρει ριζικά. Το κράτος δεν έχει καμία όρεξη να βάλει χέρι στις τράπεζες. Οι τράπεζες ζητιανεύουν κεφάλαια από το κράτος. Μόνο που δεν θέλουν να δώσουν ως αντάλλαγμα αυτό που πρέπει: ιδιοκτησιακά δικαιώματα. Ποτέ έως τώρα δεν είχα ακούσει επιχείρημα εναντίον των ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων του δημοσίου. Γιατί περί αυτού πρόκειται: Από την μία οι τράπεζες θα πτωχεύσουν χωρίς τα κεφάλαια του δημοσίου, και ζητούν κεφάλαια από το δημόσιο. Από την άλλη θέλουν να τα πάρουν χωρίς να είναι ούτε δανεικά (καθώς δάνεια παίρνουν αβέρτα από την ΕΚΤ, με επιτόκιο 1%, χωρίς να τις σώζουν, πτωχευμένες ούσες) ούτε και να αποδίδουν ιδιοκτησιακά δικαιώματα στους φορολογούμενους που δανείζονται για να τα πάρουν.
Όσο για το επιχείρημα ότι αν συμμετέχει το δημόσιο πιο δυναμικά στο μετοχικό κεφάλαιο των ιδιωτικών τραπεζών, τότε οι τράπεζες θα γίνουν κρατικοδίαιτες, διεφθαρμένες και αναποτελεσματικές, η απάντησή μου είναι η εξής: Όπως είδαμε πιο πάνω, εδώ και καιρό, ιδιωτικές τράπεζες (με την σωστή έννοια του επιθετικού προσδιορισμού) δεν υπάρχουν. Σε ολόκληρο τον κόσμο, και ιδίως στην χώρα μας, οι τράπεζες έχουν μετατραπεί σε αρπακτικά μορφώματα ιδιωτικο-κρατικού χαρακτήρα. Οπότε ας αφήσουμε τις ανοησίες περί ανάγκης να αποφευχθεί η κρατικοποίηση των ιδιωτικών τραπεζών. Αυτά είναι λόγια που σκοπό έχουν την τρομοκράτηση της κοινωνίας ώστε να συναινέσει στις επιταγές της Πτωχοτραπεζοκρατίας (ένα καθεστώς που δίνει την μέγιστη εξουσία στους πιο πτωχευμένους τραπεζίτες) η οποία έχει υπονομεύσει πλήρως τον… καπιταλισμό.
Τι θα έπρεπε, λοιπόν, να συζητάμε σήμερα; Θα έπρεπε να συζητάμε όχι το αν θα δοθούν ιδιοκτησιακά δικαιώματα επί των τραπεζών στους φορολογούμενους που δανείζονται για να επανακεφαλαιοποιηθούν οι τράπεζες, αλλά τι μορφή πρέπει να πάρουν αυτά τα δικαιώματα ώστε και οι τράπεζες να ορθοποδήσουν και η οικονομία να πάρει ανάσες. Κι επειδή ούτε κι εγώ (όπως οι περισσότεροι) δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη στους κυβερνώντες μας (ούτε στους σημερινούς ούτε και στους επόμενους), μετά χαράς να συζητήσουμε μια σειρά από καινοτόμες, δημοκρατικές, τεχνοκρατικές λύσεις. Π.χ. από την στιγμή που τα κεφάλαια έρχονται από το EFSF, γιατί να μην πάρει τις μετοχές των τραπεζών το…EFSF (το οποίο να μπορεί να ορίσει, κατά το δοκούν, Ευρωπαίους τεχνοκράτες στα ΔΣ των τραπεζών ώστε να εκπροσωπούν τα συμφέροντα των Ευρωπαίων πολιτών που δανείστηκαν αυτά τα χρήματα); Μάλιστα, κάτι τέτοιο θα μας έδινε την δυνατότητα να αιτηθούμε από την ΕΕ τα κεφάλαια αυτά να μην βαρύνουν το ελληνικό δημόσιο χρέος, μιας και τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα θα περάσουν απ’ ευθείας στην ευρωζώνη.
Λύσεις υπάρχουν που ούτε επιβραβεύουν την υφιστάμενη Κλεπτοκρατία μετόχων-διευθυντών-πολιτικών ούτε και οδηγούν τις τράπεζες στην αγκαλιά του ελληνικού δημοσίου. Όσοι όμως σήμερα κόπτονται για τον κίνδυνο «κρατικοποίησης» των τραπεζών, και όσοι διαπραγματεύονται μαζί τους στο Μαξίμου, προσφέρουν χέρι βοήθειας στην Πτωχοτραπεζοκρατία που επιβουλεύεται τόσο την ελληνική οικονομία όσο και τις ελληνικές τράπεζες.
Read more...
0 σχόλια

Επίθεση χάκερ στα αρχεία του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους

Επίθεση στις ιστοσελίδες μιας σειράς κρατικών οργανισμών οι οποίοι ελέγχονται από το δημόσιο πραγματοποίησαν Έλληνες υποστηρικτές των Anonymoys, όπως για παράδειγμα το Δημοτολόγιο Καρδίτσας, το ΤΕΙ Καβάλας και το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους.
Όπως μεταδίδει το protothema.gr, από την κυβερνοεπίθεση έχουν διαρρεύσει στο διαδίκτυο αρχεία που αφορούν την Γενική Γραμματεία Δημοσιονομικής Πολιτικής και, ειδικότερα, τη Γενική Διεύθυνση Θησαυροφυλακίου & Προϋπολογισμού καθώς και αρχεία της Γενικής Διεύθυνσης Δημοσιονομικών Ελέγχων.
Μάλιστα οι χάκερς έχουν αναρτήσει και μήνυμα στο οποίο καταγγέλλεται το ηλεκτρονικό φακέλωμα που επιχειρείται από την κρατική μηχανή.
«Για το κράτος είστε αριθμοί …όμως δείκτες δυστυχίας δεν υπάρχουν για το κράτος», αναφέρεται χαρακτηριστικά στο μήνυμα».
Read more...
0 σχόλια

Άρνηση Τσίπρα να εμφανιστεί στο MEGA

Με μια άκρως ειρωνική ανακοίνωση ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, αρνήθηκε την πρόσκληση του τηλεοπτικού σταθμού MEGA, να εμφανιστεί στο δελτίο.
Ο κ. Τσίπρας καταλογίζει μεροληψία εναντίον του, καθώς σε ανακοίνωση του κόμματος αναφέρεται ότι το κανάλι τον έχει αποκλείσει εδώ και 1,5 χρόνο από κάθε εκπομπή του.
Μάλιστα, υπονοείται ότι η πρόσκληση δεν έχει να κάνει με την πρόθεση του σταθμού να είναι αμερόληπτος, αλλά είναι απλώς... προεκλογική υποχρέωση.

Η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ
"Με μεγάλη χαρά διαπιστώσαμε ότι μετά από 1,5 χρόνο αποκλεισμού του Αλέξη Τσίπρα από κάθε ενημερωτική και ειδησεογραφική εκπομπή του τηλεοπτικού σταθμού MEGA, ο Πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ δέχθηκε πρόσκληση να παρευρεθεί στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του σταθμού. Είμαστε βέβαιοι ότι η πρόσκληση αντανακλά την προσήλωση των δημοσιογράφων του σταθμού στην πλουραλιστική ενημέρωση και όχι στην προεκλογική υποχρέωση για στοιχειώδη τήρηση των προσχημάτων.
Εντούτοις, ο Πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί. Στη ζωή, αλλά και στην πολιτική, η αξιοπρέπεια έχει μεγαλύτερη βαρύτητα και αξία από λίγα λεπτά τηλεοπτικού χρόνου".
Read more...
0 σχόλια

ΙΔΟΥ ΤΟ ΒΡΩΜΙΚΟ ΥΠΕΡΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟ ΣΥΜΦΥΡΜΑ ΤΗΣ ΕΕ!

ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ΖΗΤΑ ΑΠΟ ΕΕ ΕΜΠΟΡΙΚΕΣ ΚΥΡΩΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΕΤΡΕΛΑΪΚΟΥ ΚΟΛΟΣΣΟΥ!
 
ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΤΑ ΕΚΒΙΑΣΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΤΗΣ ΕΕ, ΑΝ ΧΩΡΑ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΠΡΑΤΤΕ ΚΑΤΙ ΠΑΡΟΜΟΙΟ!

Η αναγκαστική εθνικοποίηση του 51% της εταιρείας YPF, η οποία ελέγχεται από τον ισπανικό όμιλο Repsol, ανακοινώθηκε τη Δευτέρα από την πρόεδρο της Αργεντινής Κριστίνα Κίρσνερ. Η πρόεδρος κατηγόρησε τη Repsol ότι δεν επενδύει επαρκώς στην παραγωγή και στη διερεύνηση πετρελαίου στην Αργεντινή.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και οι κυβερνήσεις των χωρών μελών της ΕΕ θα πρέπει να υιοθετήσουν «όλα τα απαραίτητα μέτρα ώστε να αποφευχθεί η επανάληψη της παρούσας κατάστασης, περιλαμβανομένης της πιθανής μερικής αναστολής των μονομερών δασμολογικών προτιμήσεων» που παρέχονται στην Αργεντινή, αναφέρει σε κατάπτυστη ανακοίνωσή του το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Σε αυτό το νεοαποικιακό κείμενο οι ευρωβουλευτές καλούν επίσης την επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας Κάθριν Άστον και τον ευρωπαίο Επίτροπο Εμπορίου Κάρελ ντε Γκουχτ να δημιουργήσουν μια ''διεθνή συναίνεση η οποία θα αντιτίθεται στις πράξεις της κυβέρνησης της Αργεντινής'' στην Ομάδα των 20 (G20) και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (ΠΟΕ).
 
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο προειδοποίησε, επίσης, ότι η κίνηση της Αργεντινής «ενδέχεται να βλάψει το κλίμα συνεννόησης και εγκαρδιότητας που είναι απαραίτητο για να υπάρξει» συμφωνία ελεύθερου εμπορίου και συνεργασίας μεταξύ της ΕΕ και της Mercosur, της λατινοαμερικανικής εμπορικής ένωσης!!!

Τίποτα, ίσως, δεν αποκαλύπτει πιο παραστατικά το βρώμικο, ολοκληρωτικό και αντιδραστικό νεοαποικιακό χαρακτήρα της ΕΕ και της ελίτ του Ευρωκοινωβουλίου από τις παραπάνω εξοργιστικά εκβιαστικές μεθοδεύσεις σε βάρος της Αργεντινής, διότι η τελευταία τόλμησε να πάρει την απόφαση να αξιοποιήσει προς όφελος της τον πετρελαϊκό της πλούτο!!!

Ας σκεφτούμε, λοιπόν, τον καταιγισμό των εκβιαστικών μέτρων που θα λάμβανε το αντιδραστικό σύμφυρμα της ΕΕ σε βάρος μιας χώρας μέλους της, όπως η Ελλάδα, αν η τελευταία τολμούσε να κάνει κάτι ανάλογο ή πολύ περισσότερο να εθνικοποιήσει τις τράπεζες, στις οποίες βαρύνοντα ρόλο πάιζουν τα ευρωπαϊκά funds!

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ''ΕΥΡΩΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ''!

Read more...
0 σχόλια

ΤΟ "ΚΛΑΜΠ ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΜΗΔΕΝΙΚΩΝ"

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ* 
 
Μια ιδέα ήρθε στο μυαλό του Βρετανοολλανδού Ρούπερτ Χόοχεβερφ που ζει στη Σανγκάη της Κίνας και ασχολείται με την κατάρτιση κάθε χρόνο καταλόγων που αφορούν τους πλούσιους της ασιατικής ηπείρου: ποιοι να είναι άραγε οι 50 πλουσιότεροι άνθρωποι στον κόσμο και πόση προσωπική περιουσία να έχουν;

Γνωρίζοντας ότι οι εκατομμυριούχοι σε δολάρια είναι πια μυριάδες τη σύγχρονη εποχή, εστίασε την προσοχή του στους δισεκατομμυριούχους. Για να αρχίσει τη λίστα του, σκέφθηκε να ξεκινήσει από τα απειροελάχιστα άτομα που η περιουσία τους υπερβαίνει το αστρονομικό ποσό των δέκα δισεκατομμυρίων (10.000.000.000) δολαρίων, αυτών δηλαδή που ο αριθμός που αποτυπώνει πόσα λεφτά έχουν χρειάζεται... δέκα (!) μηδενικά για να γραφτεί.

Τέτοια λίστα δεν είχε ξαναφτιαχτεί. Ενώ λοιπόν αυτός και οι συνεργάτες του νόμιζαν ότι αυτοί που έχουν προσωπική περιουσία πάνω από 10 δισεκατομμύρια θα κάλυπταν τις πρώτες δέκα - είκοσι θέσεις του καταλόγου που κατάρτιζαν, με έκπληξη διαπίστωσαν πως όχι μόνο κάλυψαν και τις 50 θέσεις της λίστας, αλλά περίσσευαν δεκάδες!

Συνέχισαν επί εννέα μήνες την έρευνά τους και στο τέλος διαπίστωσαν ότι με βάση τα φανερά και επίσημα στοιχεία, 83 άτομα κατέχουν προσωπική περιουσία άνω των 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Η συνολική περιουσία αυτών των ογδόντα τριών ανθρώπων υπερβαίνει το 1,5 τρισεκατομμύριο δολάρια - υπερβαίνει δηλαδή κατά πολύ το ΑΕΠ π.χ. της Ινδίας που έχει 1,2 δισεκατομμύρια κατοίκους!

Πρώτος στη λίστα είναι ο Μεξικανός Κάρλος Σλιμ, με 55 δισ. δολάρια. Δεύτερος ο Μπιλ Γκέιτς (50 δισ.) της Μάικροσοφτ, τρίτος ο κερδοσκόπος Γουόρεν Μπάφετ (48). Επτά Γερμανοί, με πρώτον στην όγδοη θέση της γενικής κατάταξης τον Καρλ Αλμπρεχτ της αλυσίδας σούπερ μάρκετ Αλντι, συμπεριλαμβάνονται σε αυτούς που έχουν περιουσία άνω τω 10 δισ. δολαρίων.

«Παντού στον κόσμο οι πλούσιοι γίνονται πάντοτε πλουσιότεροι παρ' όλες τις οικονομικές κρίσεις» επισημαίνει η γερμανική εφημερίδα «Ντι Βελτ», ακραία συντηρητική και βεβαίως καθόλου εχθρική προς τους ζάπλουτους.

Το ίδιο δείχνουν και στοιχεία που δημοσιεύθηκαν στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης» και αφορούν αποκλειστικά τις τελευταίες εξελίξεις στον τομέα αυτόν μόνο στις ΗΠΑ, μέσα στις συνθήκες της παρούσας οικονομικής κρίσης.

Το 2010, λοιπόν, παρατηρήθηκε ότι το ασύλληπτα υψηλό ποσοστό του 93% του πρόσθετου ΑΕΠ που παρήχθη στις ΗΠΑ σε σχέση με το 2009 πήγε στο ανώτερο οικονομικά... 1% του πληθυσμού!

Από 288 δισεκατομμύρια δηλαδή που ήταν αυτό το πρόσθετο ΑΕΠ πήρε τα... 268 δισ. το 1% του πληθυσμού και το υπόλοιπο 99% των Αμερικανών μοιράστηκαν μόνο 20 δισεκατομμύρια δολάρια! Με τον τρόπο αυτό, τα πολύ πλούσια νοικοκυριά των ΗΠΑ είδαν το εισόδημά τους μέσα στο 2010 να αυξάνεται κατά 11,6% μέσα στην καρδιά της κρίσης!

Τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα, αν επιχειρήσει κανείς μια ακόμη πιο προσεκτική ανάλυση των στοιχείων μέσα στους κόλπους αυτού του 1%. Διαπιστώνει ότι το 37% του πρόσθετου ΑΕΠ των ΗΠΑ κατά το έτος 2010 το πήρε το κορυφαίο... 0,01% των πλουσιότερων μεταξύ των πλουσίων!
Κάπου 15.000 νοικοκυριά δηλαδή που έχουν μηνιαίο -προσοχή, μηνιαίο, όχι ετήσιο!- εισόδημα 2.000.000 δολαρίων μοιράστηκαν μέσα στο 2010 περίπου 106,5 δισεκατομμύρια δολάρια πρόσθετο εισόδημα!
Αυτοί οι εκλεκτοί των εκλεκτών Αμερικανών δηλαδή είδαν το εισόδημά τους στο απόγειο της οικονομικής κρίσης να αυξάνεται κατά 21,5%! Από δύο εκατομμύρια τον μήνα δηλαδή που κέρδιζαν, τώρα βγάζουν 2.400.000 - 400.000 δολάρια τον μήνα παραπάνω! Καθόλου άσχημα.

Χάριν θεωρητικής συγκρίσεως και μόνο, αρκεί να αναφέρουμε ότι στις ΗΠΑ οι εργαζόμενοι που δεν έχουν τελειώσει το λύκειο βγάζουν σήμερα -αφού αφαιρεθεί ο παράγοντας του πληθωρισμού- 25,7% λιγότερα από όσα έβγαζαν πριν από... 32 χρόνια, το 1980!

Απληστία
 
Τώρα οι πλούσιοι τα παίρνουν όλα!

Εντυπωσιακά είναι τα στοιχεία που δείχνουν πόσο ραγδαία αυξάνεται στις ΗΠΑ το ποσοστό του πρόσθετου ΑΕΠ που αποσπά το οικονομικά ισχυρότερο 1% του πληθυσμού κατά τη διάρκεια της τελευταίας εικοσαετίας. Οπως γράφουν οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης», στα χρόνια του Κλίντον (δεκαετία του 1990) το 1% των πλουσίων απορρόφησε το 45% της αύξησης του ΑΕΠ. Στα χρόνια του Τζορτζ Μπους (2001-2008) το ποσοστό αυτό αυξήθηκε στο 65% και επί προεδρίας του Μπαράκ Ομπάμα, μεσούσης της σοβαρότατης οικονομικής κρίσης, το αντίστοιχο ποσοστό απογειώθηκε το 2010 στο ασύλληπτο 93%, όπως προαναφέραμε. Οσο περνάει ο καιρός δηλαδή οι πλούσιοι και οι ζάπλουτοι τα θέλουν και τα παίρνουν όλα...

*Δημοσιεύτηκε στο ΕΘΝΟΣ την Δευτέρα 23 Απριλίου 2012
Read more...
0 σχόλια

ΟΙ ΤΡΟΪΚΑΝΟΙ ΤΡΙΑΚΟΝΤΑ ΤΥΡΑΝΝΟΙ

Του ΣΤΑΘΗ*
 
Καθώς βραχύνεται ο χρόνος που απομένει έως τις εκλογές κι αναλόγως πυκνώνει η εμφάνιση στις οθόνες της Διαπλοκής κυρίως, των ομιλουσών κεφαλών του δικομματικού μας μονοκομματισμού
Και των λοιπών μνημονικών δυνάμεων
Απορώ και θαυμάζω.
Κι ύστερα μελαγχολώ.
Με τη γλώσσα τους! Μιλούν την ίδια γλώσσα. Σαν να μην έχει επισυμβεί κατακλυσμός. Σαν να μην έχουν χαθεί δουλειές, να μην έχουν κοπεί μεροκάματα, να μην έχουν κλείσει μαγαζιά ή σπίτια, σαν να μην έχουν καεί ζωές.
Όμως εκείνο που με θλίβει περισσότερο, είναι το γεγονός ότι αυτήν τη γλώσσα μας την έμαθαν να τη μιλάμε και μεις.
Μια γλώσσα με λέξεις ψευδόμενες, με ευφημισμούς, ύπουλη, παραπλανητική,
μία γλώσσα που έχει στείλει από καιρό στην εξορία τις λέξεις που απηχούν τις πραγματικότητες της ζωής, όπως: εργάτης, εργατική τάξη, οκτάωρο, ισονομία, ιμπεριαλισμός, εθνική ανεξαρτησία, πατρίδα, ισότητα, αλληλεγγύη κι άλλες
μύριες.
Τριάντα χρόνια τώρα λέξεις όπως αυτές είχαν εξορισθεί απ'το καθημερινό λεξιλόγιο και τώρα, με την κρίση, ορισμένες εξ αυτών επιστρέφουν στον δημόσιο λόγο, όπως επέστρεψαν κάποτε οι εξόριστοι δημοκρατικοί Αθηναίοι απ'τη Θήβα για να διώξουν απ'το Άστυ τους Τριάκοντα Τυράννους.
Όμως οι Τριάκοντα Τύραννοι
Είναι ακόμα εδώ, και οι κεφαλές τους ομιλούν από οθόνης κι εφημερίδων της Διαπλοκής, την ίδια γλώσσα καθημερινώς
Τη γλώσσα που μας έμαθαν να ομιλούμε κι εμείς: για τον ανταγωνισμό
Την οικονομία που δεν μας αντέχει
Το δίκιο (και το δίκαιο) των δανειστών
Το αναπόφευκτο των περικοπών,
Μία γλώσσα γεμάτη, διλήμματα, εκβιασμούς, υπαγορεύσεις κι απαγορεύσεις.
Οι ίδιοι πολιτικοί των ιδίων κομμάτων που φτώχυναν την πατρίδα και στη συνέχεια τη σκλάβωσαν, εξακολουθούν να μιλούν την ίδια
Τυραννική και ψεύτρα γλώσσα με τις ίδιες νοηματικές κι ορολογίες, για να υποσχεθούν ότι οι ίδιοι αυτοί, δεν θα φτωχύνουν τη χώρα κι άλλο (ενώ ήδη τα επόμενα μέτρα λαμβάνονται)
Και ότι οι ίδιοι αυτοί που τη σκλάβωσαν, θα την ξεσκλαβώσουν αν όχι το 2030, το 2040 ίσως και πάντως οπωσδήποτε το 2070!
Αντί να έχει ανοίξει η γη να τους καταπιεί, βγαίνουν κι ανερυθρίαστοι ομιλούν μετερχόμενοι διλήμματα, εκβιασμούς, υποσχέσεις κι απειλές.
Θαυμάζω κι απορώ.
Στη συνέχεια θλίβομαι! Και τέλος οργίζομαι. Και μένω οργισμένος!
Κι όσον οι καθωσπρέπει λακέδες (και λεκέδες) της προπαγάνδας εξορκίζουν την οργή ως κακό σύμβουλο τόσο πιο πολύ οργίζομαι
με αυτούς που αποβιομηχάνισαν τη χώρα, που ξεπάτωσαν τη γεωργική παραγωγή με τις επιδοτήσεις, που υπερχρέωσαν τον λαό με θαλασσοδάνεια, που τον λήστεψαν με τα χρηματιστήρια, που τον έθισαν στο ρουσφέτι, την ήσσονα προσπάθεια και την αμορφωσιά, αυτοί οι
εγκληματίες μιλούν ακόμα. Και απευθύνονται στους πολίτες με την ίδια γλώσσα,
Θαυμάζω κι απορώ!
Δεν ντρέπονται;
Δεν σέβονται τίποτα;
Για να είναι κανείς υποψήφιος εκπρόσωπος μιας δικομματικής τυραννίδας που φτώχυνε και σκλάβωσε την πατρίδα δεν χρειάζεται σθένος, χρειάζεται θράσος.
Κι ως φαίνεται, αυτό είναι το τελευταίο που έχει απομείνει στους συντρόφους του Άκη.
Όμως οι πολίτες που θα υπερψηφίζουν αυτά τα δύο υποταγμένα στους «νταβατζήδες» κόμματα,
Τόσο μαθημένα στην υποταγή, που εν τέλει υπέταξαν και την ίδια τη χώρα στους Τοκογλύφους, οι πολίτες λοιπόν
που προτίθενται να υπερψηφίσουν τα κόμματα του Μνημονίου, σε τι ελπίζουν; Εκτός απ'τους πολίτες που όλα αυτά τα χρόνια ο δικομματισμός εκμαύλισε, οι υπόλοιποι που προτίθενται να υπερψηφίσουν τους δύο μικρομέγαλους, εις τί ελπίζουν;
Ίσως κάποιοι, υποκύπτοντας στην κινδυνολογία, να φοβούνται το χειρότερο!
Είναι όμως το χειρότερο, ελπίδα;
Ή μήπως δεν τους έχουν ήδη εξασφαλίσει το χειρότερο για το μέλλον, αυτοί οι ίδιοι που τους εξασφάλισαν το χειρότερο για το χθες και το σήμερα;
Δημοκρατία δεν είναι να ψηφίζει κανείς τη σαβούρα της ή τους «Τριάκοντα», δημοκρατία δεν είναι το «έτσι γουστάρω» ή το «ωχ, αδερφέ», αυτά είναι «πασοκιές» (πράσινες ή γαλάζιες), δημοκρατία
είναι η ευθύνη, η βάσανος της επιλογής, οι αγώνες. Κι ενίοτε οι συνεχείς αγώνες.
Αυτοί που έφεραν τη χώρα εως εδώ εξακολουθούν να τη δημαγωγούν.
Ο κ. Σαμαράς επισείει τας κεφαλάς μας τον κίνδυνο της ακυβερνησίας, ενώ η χώρα κυβερνάται με σιδηρά πυγμή από την Τρόικα.
Ο κ. Βενιζέλος ομιλεί σε «πεθαμένα» ακροατήρια οπαδών κι ακόμα ολιγότερων αμήχανων ψηφοφόρων, λέγοντας τώρα
ότι στο εξής δεν θα κόβεται το ρεύμα (!!!) σε όσους δεν έχουν να πληρώσουν το χαράτσι – ποιός; ο ίδιος που έως χθες το έκοβε!
Να ζητήσει κανείς αιδώ απ'την αναίδεια, είναι μάταιο. Ατελέσφερο. Μάλιστα ανήθικο. Μάλιστα ηλίθιο...
Να διεκδικήσει όμως κάθαρση απ'το άγος, αξιοπρεπή ζωή κι ελπίδα για το καλύτερο, είναι εκ των ων ουκ ανευ...

*Δημοσιεύτηκε στο enikos.gr την Δευτέρα 23 Απριλίου 2012
Read more...
0 σχόλια

ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: ΝΑ ΞΕΜΠΕΡΔΕΥΟΥΜΕ ΜΕ ΤΙΣ ΜΙΚΡΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ!

ΞΕΚΛΗΡΙΣΜΑ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΩΝ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΕΜΠΟΡΟΒΙΟΤΕΧΝΩΝ ΣΧΕΔΙΑΖΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ!
 
«ΓΗ ΚΑΙ ΥΔΩΡ» ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΟΥΣ ΟΜΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΟΝΟΠΩΛΙΑ!

Γενικευμένη επίθεση εναντίον εκατοντάδων χιλιάδων αυτοαπασχολουμένων και εμποροβιοτεχνών, προϊδεάζει με συνέντευξή της η υπουργός Ανάπτυξης Άννα Διαμαντοπούλου! Ούτε λίγο ούτε πολύ, προαναγγέλλει τον «θάνατο του εμποράκου» και ανοίγει δρόμους για την εξωφρενική κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων!

Ο αποδεκατισμός των μικρών και των πολύ μικρών επιχειρήσεων, θα γίνει μέσα από την «αξιοποίηση κινήτρων» που θα δοθούν στις μεγάλες επιχειρήσεις για να γίνουν οι σχετικές απορροφήσεις και συγχωνεύσεις.
 
Αυτό σημαίνει ότι θα συντελεσθεί μια άνευ προηγουμένου απαξίωση και καταστροφή των μικρών επιχειρήσεων ώστε με τον εκτοπισμό τους από την αγορά να εμφανίσουν ανάπτυξη και κερδοφορία οι μονοπωλιακοί κολοσσοί. Η ισχυροποίηση της θέσης των καρτέλ θα έχει τραγικές συνέπειες στο σύνολο της κοινωνίας, τόσο βραχυπρόθεσμα (άνευ προηγουμένου εκτόξευση της ανεργίας) όσο και μεσοπρόθεσμα (μονοπωλιακές τιμές και ξεζούμισμα του λαϊκού εισοδήματος).

Σε αποστροφή της συνέντευξης της, η Διαμαντοπούλου δήλωσε ανερυθρίαστα: «Η λογική του αφεντικού στο περίπτερο τελείωσε»!

Με την κυνική δήλωσή της, η Άννα Διαμαντοπούλου δεν αφήνει πλέον καμιά αμφιβολία όσον αφορά στις προθέσεις της κυβέρνησης παρά τις ψευδαισθήσεις που καλλιεργεί συστηματικά το αστικό κατεστημένο (ελληνικό και ευρωπαϊκό) για την δήθεν υποστήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Αποδεικνύει περίτρανα ότι όλες οι υποσχέσεις και τα κλισέ περί μικρομεσαίων και πυλώνων της ελληνικής οικονομίας δεν είναι τίποτα παραπάνω, παρά προεκλογικά πυροτεχνήματα για την υφαρπαγή ψήφων.

Εκτός από το ζήτημα της «μικροεπιχειρηματικότητας», η Διαμαντοπούλου αναφέρθηκε και στις επικείμενες εκλογές τις 6ης Μάη εκφράζοντας την αντίρρησή της για την ημερομηνία των εκλογών και θέτοντας εκ νέου το τρομοκρατικό δίλημμα: νέα κυβέρνηση για την εφαρμογή των ληστρικών μέτρων που ακολουθούν τη νέα δανειακή σύμβαση ή καταστροφή μέσα από «την επικράτηση αντιμνημονιακών πολιτικών δυνάμεων».

Παραθέτουμε αυτούσιο το άρθρο για την συνέντευξη της Άννας Διαμαντοπούλου που παραχώρησε στο www.euro2day.gr την Πέμπτη 19 Απριλίου 2012.

«Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΑΦΕΝΤΙΚΟΥ ΣΤΟ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ ΤΕΛΕΙΩΣΕ»

Συνέντευξη στην Πέννυ Κούτρα
Ρεαλιστική προσέγγιση για την αντιμετώπιση των αναγκών, και όχι των επιθυμιών της κοινωνίας και των παραγόντων της, προτάσσει η κ. Άννα Διαμαντοπούλου, σημερινή υπουργός Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας και υποψήφια βουλευτής στην Α΄ Αθηνών στις επικείμενες εκλογές.

Χαρακτηρίζει «μεγάλο λάθος» τη διεξαγωγή εκλογών στην παρούσα φάση. Ελπίζει να προκύψει μια νέα κυβέρνηση με «προοδευτικό πρόσημο», η οποία θα υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της πρόσφατης δανειακής σύμβασης, και θεωρεί καταστροφική την πλήρη αλλαγή του πολιτικού σκηνικού, με την επικράτηση αντιμνημονιακών πολιτικών δυνάμεων.

Στο επίπεδο των επιχειρήσεων θεωρεί ότι η λογική της μικροεπιχειρηματικότητας δεν λειτουργεί πλέον, υποστηρίζοντας ότι σήμερα θα πρέπει να αξιοποιηθούν κίνητρα για συγχωνεύσεις, συνενώσεις και για δημιουργία clusters, προκειμένου το μέγεθος της ελληνικής επιχείρησης να μεγαλώσει και να αποκτήσει ανταγωνιστικότητα.

Παραδέχεται ότι τώρα «δύσκολα η χώρα θα προσεγγίσει επενδύσεις». Υποστηρίζει ωστόσο ότι η αξιοποίηση συγκριτικών πλεονεκτημάτων της εγχώριας οικονομίας θα δώσει το εναρκτήριο λάκτισμα για την εισροή επενδυτικών κεφαλαίων στο μέλλον. Δηλώνει ότι το παραγωγικό μοντέλο πρέπει να αλλάξει, προτείνοντας τη στροφή στην αγροτική παραγωγή προϊόντων υψηλής προστιθέμενης αξίας, την αξιοποίηση ορυκτού πλούτου και την υποστήριξη συγκεκριμένων βιομηχανικών κλάδων όπως ο τομέας του αλουμινίου και των χημικών.

Αναγνωρίζοντας το πιεστικό ζήτημα της ανεργίας, εκτιμά ότι, πέρα από την εισοδηματική και μετεκπαιδευτική στήριξη, θα πρέπει να δοθεί έμφαση στην επανεκκίνηση της οικονομίας, ώστε σταδιακά να δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας.

Η κ. Διαμαντοπούλου υποστηρίζει ότι η άρση των στρεβλώσεων στην αγορά -παραδεχόμενη ότι ο ανταγωνισμός δεν λειτουργεί- «είναι ένα από τα μεγαλύτερα στοιχήματα της επόμενης περιόδου» προκειμένου να ελεγχθούν οι τιμές.

Δηλώνει ότι η νέα βουλή θα πρέπει να αποφύγει πάση θυσία την οριζόντια μείωση των εισοδημάτων, φέρνοντας πόρους από τον έλεγχο της φοροδιαφυγής αλλά και των δαπανών.

Ζητά να δοθεί το πράσινο φως ώστε τα μέτρα (σ.σ.: των 11,5 δισ. ευρώ) να επιμεριστούν σε μία τριετία αντί διετία (2013-2014) που προβλέπει το πρόγραμμα.

Τέλος, θεωρεί ότι η έλλειψη σεβασμού των νόμων -φέρνοντας ως παράδειγμα τις αντιστάσεις των πανεπιστημιακών στον νόμο πλαίσιο- είναι μία εκ των σοβαρότερων αιτιών της κρίσης.

Πέμπτη 19 Απριλίου 2012.
Read more...
0 σχόλια

ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕ ΚΑΙ 44ΧΡΟΝΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ, ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΝΤΑΣ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ!

Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΜΕ ΙΔΙΟΧΕΙΡΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΤΟΥ, ΚΑΤΗΓΓΕΙΛΕ ΤΗ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ!
 
ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΕΞΑΘΛΙΩΝΕΙ ΚΑΙ ΛΗΣΤΕΥΕΙ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ!

Σοκ προκαλεί η είδηση νέας πολιτικής αυτοκτονίας, ενός 44χρονου δασκάλου που έφυγε, θέτοντας τέλος στη ζωή του, χθες Σάββατο 21 Απρίλη το απόγευμα, σε ένδειξη πολιτικής διαμαρτυρίας.

Πρόκειται για τον δάσκαλο, Σάββα Μετοικίδη, ο οποίος ζούσε και δίδασκε στην Αθήνα και βρέθηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του για τις ημέρες του Πάσχα. Ο αυτόχειρας απαγχονίστηκε λίγο μετά τις 5 το απόγευμα σε αποθήκη της πατρικής κατοικίας του στη Σταυρούπολη.

Άφησε ιδιόχειρο, πολυσέλιδο σημείωμα, στο οποίο εξηγεί ότι οι λόγοι της αυτοκτονίας του είναι ξεκάθαρα πολιτικοί και ότι διαμαρτύρεται για το μνημόνιο και την οικονομική κατάσταση της χώρας.

Aποτελεί ένα μανιφέστο ενάντια στην μνημόνιο και τις επιπτώσεις στην ελληνική κοινωνία.
Είναι η δεύτερη αυτοκτονία πολίτη, μετά από αυτή του 77χρονου συνταξιούχου φαρμακοποιού Δημ. Χριστούλα, που έχει ξεκάθαρο χαρακτήρα πολιτικής διαμαρτυρίας για την κατάσταση στη χώρα και την οικονομική κρίση και συμβαίνει δύο εβδομάδες πριν τις κρίσιμες εθνικές εκλογές.

Ο Σάββας με το προσωνύμιο «καπετάν-Νέστος» άφησε το στίγμα του στις κινητοποιήσεις του Δεκέμβρη του 2008. Όπως μαρτυρά το σχετικό βίντεο, σε περιστατικό που σημειώθηκε όταν κυκλώθηκε από ΜΑΤ σε πολυκατοικία της οδού Ασκληπιού φωνάζει προς την Αστυνομία: «πόσους σας είπαν να πιάσετε σήμερα... εγώ είμαι δάσκαλος... θάρθω εγώ... σας φτάνουν δέκα;»

Ο Σάββας Μετοικίδης ήταν μάχιμος, αγωνιστής και συνδικαλιζόταν στο χώρο των εκπαιδευτικών.

Οι συνάδελφοι του εξέδωσαν αμέσως την ακόλουθη ανακοίνωση:

Εκπαιδευτική Παρέμβαση Α΄ Συλλόγου Αθηνών Εκπαιδευτικών Π.Ε.

Για το Σάββα...
Ένας ακριβός μας σύντροφος, συνάδελφος και φίλος, ο Σάββας Μετοικίδης, έθεσε τέλος στη ζωή του, σήμερα, Σάββατο 21 Απριλίου. Ο αγαπημένος μας Σάββας, από νέο παιδί πάντα ήταν μπροστά στους αγώνες και στις απεργίες, πάντα φιλότιμος, ευαίσθητος και αλτρουιστής, πάντα κοντά στους συντρόφους του, δίπλα στους συναδέλφους του, κοντά σε κάθε παιδί του σχολείου του.

Είχαμε την τιμή να τον γνωρίσουμε και να συμπορευτούμε μαζί του τα τελευταία εννιά χρόνια. Μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου μας, πρωταγωνιστής στην απεργία του 2006, μάχιμος δάσκαλος και άνθρωπος. Δεν του άρεσαν τα μεγάλα λόγια του Σάββα, ήταν άνθρωπος της πράξης. Μέσα από τα κείμενά του στον Αντίλογο, μέσα από το γέλιο που μας χάρισε με τη συμμετοχή του στη θεατρική ομάδα του Συλλόγου, τα μαθήματα ελληνικής γλώσσας που με δική του – και άλλων συναδέλφων – προσωπική εργασία και αφοσίωση πρόσφερε για πέντε χρόνια σε μετανάστες, την καθημερινή παρουσία του στους αγώνες και το κίνημα. 

Οι σύντροφοι και συντρόφισσες του Σάββα από την Εκπαιδευτική Παρέμβαση αποχαιρετάμε τον ακριβό μας σύντροφο και υποσχόμαστε να βαδίσουμε στους ίδιους δρόμους που περπατούσαμε μαζί του τόσα χρόνια, στις διαδηλώσεις και τους αγώνες για ένα καλύτερο σχολείο και ένα καλύτερο αύριο.

Πιο μόνοι. Πιο αποφασισμένοι...

ανεξάρτητες αυτόνομες αγωνιστικές ριζοσπαστικές ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ Π.Ε.

Κυριακή 22 Απριλίου 2012
Read more...
0 σχόλια

Φουρτούνες γιά τον Πάνο Καμμένο με εξώδικα και μηνύσεις

"Σε λίγο θα πουν ότι συμμετείχα στο πραξικόπημα σε ηλικία 2 ετών" γράφει ο Πάνος Καμμένος στο twitter ως απάντηση στο δημοσίευμα για το το εξώδικο που κατέθεσε εναντίον του ο υφυπουργός της δικτατορίας, Γεώργιος Γεωργαλάς.

"Έχουν κατατεθεί μηνύσεις για συκοφαντική δυσφήμιση" διευκρινίζει ο πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων.

Στο εξώδικο κατά του Πάνου Καμμένου -σύμφωνα με την εφημερίδα Δημοκρατία- ο πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων φέρεται ότι είχε συνεργασία με υφυπουργό της δικτατορίας, τον οποίο άφησε απλήρωτο για τις υπηρεσίες του.

Το εξώδικο έχει σταλεί από τον Γεώργιο Γεωργαλά, υφυπουργού παρά τω πρωθυπουργό την περίοδο της δικτατορίας.

Με το εξώδικο που θυροκολλήθηκε την Τετάρτη 18 Απριλίου στο κτίριο των Ανεξάρτητων Ελλήνων στη λεωφόρο Συγγρού, ο Γεωργαλάς ισχυρίζεται ότι υπήρξε ο επικοινωνιακός σύμβουλος του Πάνου Καμμένου και ότι του οφείλονται 14.000 ευρώ από συγγραφή βιβλίου και μελετών.

Ο Γεωργαλάς καταγγέλει ότι αυτός υπήρξε ο συγγραφέας βιβλίου για την τρομοκρατία, το οποίο όμως εκδόθηκε με το όνομα του Π. Καμμένου. 

Το εξώδικο:


Read more...
0 σχόλια
22/4/12

Πολιτική - μουσική εκδήλωση της Πρωτοβουλίας με ομιλητή τον συνταγματολόγο Κ. Χρυσόγονο

Με μια φιλόδοξη και πολύ σημαντική πολιτική εκδήλωση συνεχίζει τις δράσεις της η Ανεξάρτητη Πρωτοβουλία Πολιτών Θερμαϊκού. Με μια πολιτική εκδήλωση, που εξήγγειλε για την Κυριακή 29 Απριλίου στο γήπεδο beach volley του Μπαξέ στις 7 μμ,  με κύριο προσκεκλημένο ομιλητή τον καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου του Α.Π.Θ. κ. Κώστα Χρυσόγονου, παρεμβαίνει  στην ουσιαστική ενημέρωση των πολιτών σχετικά με την ενότητα "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ & ΕΚΛΟΓΕΣ".

Read more...
0 σχόλια

ΦΑΚΕΛΟΣ "ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ" : Αφιερωμένο στους "Έλληνες" που θέλουν να γίνουν Γερμανοτσολιάδες. (video)

Κάποτε κατεβάζαμε την σβάστικα από την Ακρόπολη.

 Σήμερα με ευθύνη κομμάτων που θέλουν να μείνουν στην εξουσία.... ξαναβάζουμε(;) την σβάστικα στην Βουλή...........

Την Χρυσή Αυγή που σήμερα όλοι λίγο-πολύ ξέρουμε, την συνοψίσαμε όσο πιο περιληπτικά γίνεται στο βίντεο που ακολουθεί:

 

Read more...
0 σχόλια

Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΗΤΑ ΤΗΣ ΟΔΥΣΣΕΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΩΣ ΑΕΝΑΟ ΜΕΣΟΝ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ

Της Ευστρατίας Σουραβλά.
Είναι πολύ σημαντικό,αυτές τις κρίσιμες ώρες,να ρίξουμε μια ματιά στην Βίβλο των Ελλήνων, δηλαδή στα ΟΜΗΡΙΚΑ ΕΠΗ και να διδαχτούμε, έστω και την τελευταία στιγμή, απο το πνεύμα του Οδυσσέα.
ΔΗΛΑΔΗ: Να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας, να ελέγξουμε την παρόρμηση να έχουμε τις αισθήσεις μας και τις αντένες μας ΑΝΟΙΧΤΕΣ και να μην παρασυρθούμε απο την οργή και το μένος που μας διακατέχει, ώστε να γίνουμε βορρά, στους σύγχρονους "μνηστήρες".
Οταν ο Οδυσσέας φτάνει στην Ιθάκη, η μεγίστη επιθυμία του είναι ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΠΙΣΩ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ, τον κόσμο που του έκλεψαν.
Είναι το βιός του ,είναι ο ιδρώτας μιας ζωής,είναι η γή του ,είναι η πατρίδα του,είναι ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΟΡΙΖΕΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙΚΟ ΤΟΥ.
Παρα την μεγάλη του λαχτάρα, διατηρεί την ανωνυμία του και μεταμορφωμένος σε ζητιάνο απο την Θεά Αθηνά , πηγαίνει στο παλάτι ώστε να ελέγξει την κατάσταση και να πάρει τις πληροφορίες που θέλει, υπομένοντας καρτερικά τις προσβολές και την χλεύη των μνηστήρων.
ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ, ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΣΤΟΧΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΣΤΕΙΡΑ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ.
Γι αυτό τον λόγο και είναι ο αγαπημένος της Θεάς Αθηνάς, της Θεάς που αντιπροσωπεύει την ΝΟΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΟΣ, την ΣΟΦΙΑ, την ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ.
Της Θεάς που μελετά τον εχθρό και τον πολεμά με τα ίδια του τα όπλα.
Οταν όμως έρχεται η ώρα, όταν τους έχει στριμώξει όλους άοπλους σε ένα δωμάτιο, όταν φανερώνεται πάνοπλος, ΤΟΤΕ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΤΟΥ.
ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΕΙΧΝΕΙ ΟΙΚΤΟ, ΓΙΑΤΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΒΙΟΣ ΤΟΥ, που δημιούργησε με τον δικό του ιδρώτα, ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ που οι μνηστήρες καταχράστηκαν και καπηλεύτηκαν μαζί με την φιλοξενία του οίκου του που τιμησε τον ΞΕΝΙΟ ΔΙΑ.
Είναι ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ο ΤΗΛΕ-ΜΑΧΟΣ ( αυτός που δίνει την μάχη του από μακριά),που με δόλιο τρόπο επιχείρησαν να δολοφονήσουν,δηλαδή να καταδικάσουν την ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΣΕ ΑΦΑΝΙΣΜΟ,όπως δόλια σήμερα ξαναεπιχειρούν!
Ο ισχυρότερος αντίπαλός του είναι ο ΑΝΤΙΝΟΟΣ.
Η λέξη μιλά απο μόνη της.
Είναι η ΑΝΤΙ-ΝΟΗΣΗ, είναι αυτό που μας κάνουν ΤΩΡΑ, είναι ο τρόπος με τον οποίο θολώνουν τις καταστάσεις και την πραγματικότητα ώστε ΝΑ ΜΗΝ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΚΑΘΑΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΕΛΕΓΧΟΥΝ.
Ειναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την καθυπόταξη και δουλεία του ανθρώπου.
Είναι ο στόχος της πρώτης φονικής βολής του Οδυσσέα.Είναι ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ να πεθάνει πρώτος.
Γι αυτό,μακριά από την προπαγάνδα των ΜΜΕ.
Αν υπήρχαν αυτά το 1821,είναι αμφίβολο αν θα γίνονταν η επανάστασις των Ελλήνων,θα κινδύνευαν να μείνουν καθυποταγμένοι στην πλάνη και την θολούρα της συγχισμένης κρίσης,εξ αιτίας της .
Και τον σκοτώνει ρίχντοντάς του το βέλος στον ΛΑΙΜΟ,στο ΟΡΓΑΝΟ ΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ δηλαδή ΤΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, που την χρησιμοποιεί ενάντια στη νόηση των ανθρώπων!
Ο επόμενος είναι ο ΕΥΡΥ-ΜΑΧΟΣ.
Αυτός που μάχεται με κάθε τρόπο, με εύρος, ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟΝ, ο δεινός και αδίστακτος μαχητής.
Ο ΑΜΦΙ-ΝΟΜΟΣ! Αυτός που διαστρεβλώνει τον ΝΟΜΟ και την τάξη των πραγμάτων, ο επικίνδυνος γιατί είναι ΕΤΣΙ και ΑΛΛΙΩΣ!
Γιατί λειτουργεί κατά το δοκούν.
Ο ΑΓΕ-ΛΑΟΣ! Αυτός που άγει τον λαό, που τον παρασύρει με την βοήθεια του ΑΝΤΙ-ΝΟΟΥ.
Που τον μετατρέπει σε ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΗ ΑΓΕΛΗ!
Κανένα όνομα στα Ομηρικά έπη δεν είναι δοσμένο στην τύχη!
Κρύβουν βαθύτατα νοήματα και στο χέρι μας είναι να τα αποκρυπτογραφήσουμε και να διδαχτούμε, ή καλύτερα να συνετιστούμε.
Οι πρόγονοί μας μας μιλούν, ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ, μας λένε ΠΩΣ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΜΕ, μας λενε πως να τινάξουμε τον ζυγό.
ΑΡΚΕΙ, ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ!
Read more...
1 σχόλια

Η δυστυχία τού να είσαι ΠΑΣΟΚ

Από τον Νίκο Κουνενή

Δεν θα' θελα να ήμουν εσύ. Ούτε ψύλλος στον κόρφο σου... Το '74 ωρυόσουν στο Σύνταγμα: "Στις 18 σοσιαλισμό". Δεν ξέρω τι εννοούσες... " Κάνε κράτει", σου λέγαν οι άλλοι, αλλά εσύ ακλόνητος. Έπειτα, ο "μεγάλος" άρχισε τις διευκρινίσεις. " Τρίτος δρόμος". " Τρίτος, τέταρτος, τι σημασία έχει", είπες εσύ, "αρκεί να φτάσουμε". Μετά προέκυψαν τα εθνικοπατριωτικά, "η Ελλάδα στους Έλληνες", "βυθίσατε κι ένα "Χόρα" νά 'χετε να πορεύεστε.
 Έπειτα, οι μη προνομιούχοι (ποιοί ήταν αυτοί? Ήσουν μέσα?) και, τελικά, έφτασε η άγια ώρα της "Αλλαγής" του '81. Κι ο σοσιαλισμός? Έψαχνε τον Τρίτο δρόμο. Τελικά οι βάσεις δεν ήταν ραπανάκια, το ΝΑΤΟ είχε πίσω πόρτα, η ΕΟΚ  των μονοπωλίων απέκτησε και ΜΟΠ, να χορτάσουν οι μη προνομιούχοι επιδοτήσεις. Όχι όλοι, μην το παραχέσουμε κιόλας. Στο μεταξύ, η "Αλλαγή" έστησε την ιστορία στο ραντεβού, βγήκε με τους συμμάχους. Έκανε, βέβαια, ο "μεγάλος" τα τσαλίμια του, αδέσμευτοι, πρωτοβουλία των 6, μια μικρή δόση εθνικής περηφάνιας, αλλά μικρότερες οι μερίδες από την πίτα, "α, παιδιά ό,τι πήρατε πήρατε στην πρώτη τετραετία, τώρα έχουμε σταθεροποίηση". Και ξαφνικά, από μη προνομιούχος έγινες ρετιρέ. " Ρετιρέ, εγώ?" τόλμησες να ψιθυρίσεις, αλλά το κατάπιες. Έπειτα ο "μεγάλος" το'ριξε στον καπιταλισμό με ανθρώπινο προσωπο. Νέα τζάκια, φαγοπότι, "μα, πότε έγιναν τόσοι σύντροφοι προμηθευτές και εργολάβοι? " αναρωτήθηκες, αλλά υπέθεσες, πως όλα έχουν σχέση με τον "Τρίτο δρόμο". Μα, και τα πάμπερς με τα πεντοχίλιαρα? Πλάκώσαν τα γουνάκια οι εθνικοί εισαγγελείς. Οποίος διασυρμός! 
Διάλλεμμα.
 Ωραία παρένθεση ο Μητσοτάκης.
 Ξύπνησε το πράσινο κτήνος μέσα σου. "Λαός, ΠΑΣΟΚ στην εξουσία". Θρίαμβος το '93. Νέα αλλαγή. Αλλά, με τις χαρτορίχτρες? Με τα μέντιουμ? Με την καμαρίλα της Εκάλης? Η φύση έδωσε τη λύση. Θεός σχωρέσ' τον.
 Αυτός ο τύπος με τις ελιές και το ύφος του λογιστή σου κάθισε στο στομάχι, αλλά τελικά κατάπιες και τον εκσυγχρονισμό. Αμάσητο. Και μαζί και τον λαϊκό καπιταλισμό (έκανες τουλάχιστον καμιά μπάζα ή είσαι απ' τα κορόϊδα?) , και τους νταβατζήδες και τους εθνικούς  προμηθευτές και το ολυμπιακό τερατούργημα και τους σκανδαλιάρηδες υπουργούς.
 Πενταετές πένθος με Καραμανλή.
 Ξύπνησε ξανά το πράσινο κτήνος μέσα σου, "Παπανδρέου είναι, δεν μπορεί", σκέφτηκες, "κάτι θα έχει πάρει απ' τον "μεγάλο". Είπε κι εκείνο το "σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα" και σου' κλεψε την καρδιά. "Επιτέλους", είπες, "ξαναβρήκαμε τον δρόμο". Ναι. Τον Τρίτο Δρόμο για την βαρβαρότητα. Με ΔΝΤ. Με χούντα πιστωτών. Με φτώχεια. Με εργασιακό μεσαίωνα. Με κατεδάφιση κοινωνικού κράτους. " Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες?" Ξέχνα το. Κι εσύ ανήκεις στο ΠΑΣΟΚ? Και το ΠΑΣΟΚ σε ποιόν ανήκει?
Γι' αυτό σου λέω. Δεν θα' θελα να' μουν εσύ.
Read more...
0 σχόλια

Αλλαγή τηλεφώνου

Για λόγους ανωτέρας βίας έχουν αλλάξει τα τηλέφωνα στο οποία θα πρέπει να απευθύνεστε όσοι θέλετε να κλείσετε ραντεβού με τους γιατρούς που καλύπτουν μέσω της Ανεξάρτητης Πρωτοβουλίας τους ανασφάλιστους, άνεργους και άπορους κατοίκους του Θερμαϊκού.

Τα νέα τηλέφωνα είναι: 6931720483 και 6936904853

Ζητούμε συγνώμη από τους φίλους μας αλλά θεωρείστε ότι ήταν αναπόφευκτη αυτή η δυσλειτουργία.

Υπογράψτε ΕΔΩ!

 
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΘΕΡΜΑΪΚΟΥ © 2011 SpicyTricks & ThemePacific.