Ο Στάθης στον eniko
Ας κλείσουμε τα μάτια για ένα λεπτό (διότι για περισσότερο δύσκολα θα αντέξουμε) κι ας δούμε τον εφιάλτη που θα είναι η Ελλάδα, αν τυχόν στις εκλογές τα Μνημονικά κόμματα λάβουν την εντολή να σχηματίσουν εκ νέου κυβέρνηση, κυβέρνηση ανδρείκελων της Τρόικας, αλλά κυβέρνηση.
Όλη η Ελλάδα θα μετασχηματισθεί ταχέως σε μια Ειδική Οικονομική Ζώνη, δηλαδή σε ένα απέραντο Στρατόπεδο Καταναγκαστικής Εργασίας νέου τύπου.
Εδώ να σταθούμε επίσης ένα λεπτό για να θυμηθούμε πώς λειτουργούσαν τα Στρατόπεδα Συγκέντρωσης (μάλιστα το καθένα έως την τελευταία στιγμή, ενώ το σύμπαν γύρω τους κατέρρεε).
Ο χρυσούς κανών για τη λειτουργία ενός Στρατοπέδου Συγκεντρώσεως είναι να υπάρχει πάντα για τον καθένα ένας κατώτερος.
Μια κολασμένη ιεραρχία κλιμακούμενη διαρκώς προς τα κάτω με τελευταίο σκαλί, «τελική λύση» τον θάνατο.
Στο βιβλίο του «Αν αυτό είναι ο άνθρωπος», ο Πρίμο Λέβι (Ιταλός Εβραίος κρατούμενος των Ναζί που επέζησε για να αυτοκτονήσει πολλά χρόνια μετά, αλύτρωτος απ’ τον εφιάλτη) περιγράφει τη φρίκη αυτής της διαδικασίας που παράγει τόσο φόβο ώστε να κάνει τον άνθρωπο ικανό για τα πάντα προκειμένου να επιζήσει μια μέρα παραπάνω, μιαν ώρα ακόμα.
Τηρουμένων των αναλογιών, το τρέχον πολιτικό σύστημα, υπήκοο στη νέα Κομαντατούρ, εφαρμόζει την ίδια πολιτική ιεράρχησης προς τα κάτω στους μισθούς (διότι πάντα υπάρχει κάπου -π.χ. στη Βουλγαρία- ένας κατώτερος μισθός), στις συντάξεις, στην ασφάλιση -διότι κάπου υπάρχει το χειρότερο- σε όλα!
Αν σε αυτό προσθέσετε τον διαχωρισμό των εργαζομένων σε αλληλοϋποβλεπόμενες ομάδες με «κίτρινα αστέρια» (στον ιδιωτικό τομέα) «πράσινα αστέρια» (στον δημόσιο τομέα) «λευκά αστέρια» (οι άνεργοι) και «μαύρα αστέρια» (οι μετανάστες), οι ομοιότητες αρχίζουν να γίνονται ανατριχιαστικές.
Αν τώρα, σε αυτό το Στρατόπεδο Καταναγκαστικής Εργασίας η Ωραία Ελλάς προσθέσετε 30 επιμέρους Στρατόπεδα Συγκέντρωσης Μεταναστών που θέλει να εγκαταστήσει σε 30 σημεία της Επικράτειας ο χερ Χρυσοχοΐδης, ο Εφιάλτης είναι εδώ. Ο Εφιάλτης της κοινωνικής αποσάθρωσης της χώρας καθώς και της οριστικής ηθικής χρεωκοπίας όλων μας.
Βεβαίως, το σχέδιο αυτό είναι ατελέσφορο, δεν πρόκειται να συντελεσθεί. Πόσες χιλιάδες μετανάστες θα κλείσουν οι φωστήρες μας σ’ αυτά τα κατ’ ευφημισμόν «κέντρα φιλοξενίας(!); Χίλιους στο καθένα; Τριάντα χιλιάδες στην επικράτεια; Οι υπόλοιπες 970.000 τι θα γίνουν;
Μπορεί αυτό το σχέδιο να ’ναι γελοίο και ανήθικο, δείχνει όμως τις προθέσεις των εμπνευστών του.
Καλύτερα δεσμοφύλακας ο νέος απ’ την Κοζάνη, φερ’ ειπείν, παρά άνεργος. Σήμερα! Και καλύτερα μαφιόζος μεθαύριο, παρά απλός δεσμοφύλακας αύριο.
Αυτήν την κολασμένη «άνοδο» της καθόδου στον 'Αδη μας προτείνει το πολιτικό σύστημα της ΠΑΣΟΚΟΝΟΥΔΟΥΣ (με ολίγην από Καρατζαφέρη και Χρυσή Αυγή).
Τότε, γιατί να μην πουλάμε και ηρωίνη; καλύτερη αυτή η, έστω βρόμικη δουλειά, παρά η ανεργία. Αλλά, «αν αυτό είναι το πολιτικό σύστημα...», όπως θα έλεγε και ο Πρίμο Λέβι, τότε καλύτερα να πάμε να κόψουμε τον λαιμό μας...
Και, μια και μιλάμε σήμερα για φρικώδεις παραμέτρους της πολιτικής ζωής 70 χρόνια μετά τη συντριβή του ναζισμού, να μην παραλείψουμε τη «Χρυσή Αυγή».
Ιδιαίτερα μετά τη «νομιμοποίηση» που της προσέφερε ο κ. Σαμαράς εντάσσοντάς την σε μία απ’ τις εκδοχές της Δεξιάς!!
Συμβαίνει λοιπόν το εξής παράδοξο: ορισμένοι δεξιοί πολίτες, απογοητευμένοι από τη μεταστροφή της Ν.Δ. υπέρ του Μνημονίου και από τις συνεχείς κωλοτούμπες του κ. Καρατζαφέρη, να στρέφονται τώρα προς τη Χρυσή Αυγή, για να εκφράσουν την αντιμνημονιακή τους οργή. Τι σχέση έχει, όμως, η Χρυσή Αυγή με τον πατριωτισμό αυτών των πολιτών; - τι σχέση έχουν οι επίγονοι των Ναζί, με την Ελλάδα και τα προβλήματά της;
Η Χρυσή Αυγή εμφορείται από την ίδια ναζιστική ιδεολογία των Γερμανών επί Κατοχής και των προδοτών που συνεργάσθηκαν μαζί τους, των δωσιλόγων.
Τι σχέση έχει η Χρυσή Αυγή με την εθνική ανεξαρτησία; Μήπως του διαμελισμού της Ελλάδας, όπως ακριβώς τη διαμέλισαν οι ιδεολογικοί της πρόγονοι;
Βεβαίως ζούμε (και λόγω κρίσης) σε μιαν περίοδο ιδεολογικής σύγχυσης - που μάλιστα την επιτείνουν «ευφυείς» κινήσεις, όπως αυτή του επιτελείου της Ν.Δ. να χαρακτηρίσει «αριστερό» τον κ. Καμμένο.
Όπως ζούμε επίσης και σε μια περίοδο προεκλογικής δημαγωγίας. Χαρακτηριστική αυτής της δημαγωγίας είναι και η μετάθεση, εν όψει εκλογών, της συζήτησης από το Μνημόνιο στο μεταναστευτικό - μέγα πρόβλημα, που όμως δεν μπορεί να λυθεί εκ του προεκλογικού προχείρου.
Μπορεί όμως να «σπρώξει», η αναθέρμανσή του (απ’ το ΠΑΣΟΚ), αρκετούς ψηφοφόρους της Ν.Δ. στην «αγκαλιά» των ναζιστών της Χρυσής Αυγής (μάλιστα με τις ευλογίες της όλο και πιο πολύ ανοηταίνουσας Ν.Δ.) - παράδοξο; Οχι! Απλώς ηλίθιο. Αλλά και καταστροφικό.
Έρχονται εκλογές! Είναι η ώρα να δείξει η οργή τη σοφία της και η ανάγκη την ισχύ της...
