ΕΔΩ ΠΟΥ ΦΤΑΣΑΜΕ Ο ΤΟΠΟΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ !
ΓΡΑΦΕΙ Ο ''ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ''
Δεν προκαλούν έκπληξη τα Γερμανικά ερωτήματα προς την ελληνική πλευρά για ενδεχόμενη επιλογή της τελευταίας να θέσει τη χώρα σε τροχιά εκτός ευρωζώνης.
Ούτε έκπληξη προκάλεσε η κατηγορηματική απάντηση της κυβέρνησης από τις Κάννες ότι δεν συζητάει σε καμία περίπτωση (!) ένα τέτοιο θέμα.
Δεν ξέρουμε αν είναι πάγια άποψη του Σόιμπλε για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, όπως αναγράφηκε. Πολύ αμφιβάλουμε. Αφού μια έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη θα μπορούσε να ξηλώσει την κάλτσα του ευρώ, πέραν των άλλων συνεπειών. Ο Σόϊμπλε κατέχει μια πολύ υψηλή θέση για να μην γνωρίζει τις επιπτώσεις.
Είναι βέβαιον, όμως, ότι υπάρχουν κύκλοι στο Γερμανικό κατεστημένο, ιδιαίτερα το συντηρητικό, που θα προτιμούσαν ένα ελεγχόμενο συναινετικό διαζύγιο της Ελλάδας με την Ευρωζώνη. Χαρακτηριστικές, μάλλον, οι περιπτώσεις του Γερμανού Υπουργού Εσωτερικών και του Υπουργού Οικονομικών της Βαυαρίας, που έθεσαν δημοσίως τη δυνατότητα ενός σχεδίου υποβοήθησης της Ελλάδας για μια προγραμματισμένη έξοδο από το ευρώ.
Ποιοι είναι οι λόγοι τέτοιων απόψεων, έστω και μειοψηφικών ή πολύ μειοψηφικών, στο Γερμανικό κατεστημένο;
Νομίζουμε ότι δύο, κυρίως, είναι οι λόγοι ή καλύτερα δύο λόγοι είναι, μεταξύ άλλων, οι επικρατέστεροι:
Πρώτος λόγος είναι ότι ορισμένοι συντηρητικοί κύκλοι βλέπουν ότι το μνημονιακό πρόγραμμα «διάσωσης» της Ελλάδας είναι αδιέξοδο και ότι είναι μάλλον αδύνατο η χώρα μας να αποφύγει μια άτακτη πτώχευση και την αναγκαστική έξοδο από την ευρωζώνη. Επομένως θεωρούν ένδειξη ρεαλισμού και για την ευρωζώνη και για την Ελλάδα, να μη συνεχισθεί μια μνημονιακή περιπέτεια με άδοξο τέλος. Επομένως, ένα συναινετικό διαζύγιο μπορεί να είναι προτιμότερο και για τους δύο, προκειμένου μάλιστα να σχεδιασθούν και να ελεγχθούν οι επιπτώσεις.
Δεύτερος λόγος: Οι ίδιοι ή άλλοι συντηρητικοί κύκλοι θεωρούν ότι η σημερινή ευρωζώνη, με το σημερινό εύρος και σύνθεση, δεν μπορεί να διατηρηθεί και δεν είναι προς το συμφέρον της Γερμανίας να επιμείνει σε μια αδιέξοδη κατεύθυνση. Επομένως μια αποχώρηση της Ελλάδας από την Ευρωζώνη μπορεί να διευκόλυνε εξελίξεις για μια αναδιάταξη σε πιο «στέρεα» βάση της ευρωζώνης, με την συναινετική αποχώρηση και άλλων «ανήμπορων» χωρών που δεν είναι εύκολο να παρακολουθήσουν το νομισματικό και δημοσιονομικό ευρωπαϊκό μαραθώνιο.
Είναι, μάλλον, δύσκολο η ευρωζώνη να μπορέσει να διασωθεί, τουλάχιστον με τις θεμελιώδεις επιλογές που τη διέπουν, ακόμα και αν απομακρυνθεί η δήθεν «άρρωστη» Ελλάδα, που δεν επιδέχεται «μεταρρύθμισης».
Η Ελλάδα, όμως, μπορεί να κάνει ένα πρώτο βήμα για τη σωτηρία της, αποχωρώντας από το ευρώ, προκειμένου να ακολουθήσει ένα σύγχρονο προοδευτικό και σοσιαλιστικό δρόμο. Και είναι για την Ελλάδα μια καλή δυνατότητα, ανεξάρτητα από την τελική εγκυρότητά της, η πρόταση Γερμανικών κύκλων για μια σχεδιασμένη και συναινετική αποχώρηση της Ελλάδας από την ευρωζώνη.
Ασφαλώς οι συντηρητικοί κύκλοι, προτείνοντας το «συναινετικό διαζύγιο», σκέπτονται πρώτα απ' όλα τα Γερμανικά συμφέροντα, όπως, τουλάχιστον, τα αντιλαμβάνονται.
Αυτό, όμως, δεν είναι επιχείρημα για να μην «αξιοποιηθεί» η πρότασή τους εντός ενός νέου προοδευτικού και σοσιαλιστικού πειράματος και πολύ περισσότερο δεν είναι επιχείρημα υπέρ της παραμονής της Ελλάδας στο ευρώ.
Η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός εντός του ευρώ δεν έχουν κανένα μέλλον!
Η ρήξη της χώρας μας με την ευρωζώνη ασφαλώς συνιστά μια πολύ μεγάλη ανατροπή!
Χωρίς, όμως, πολύ μεγάλες ανατροπές, που ισοδυναμούν με μια σύγχρονη πραγματική επανάσταση, δεν υπάρχει για τη χώρα εναλλακτικός δρόμος!
