Όπως λέμε στο χωριό μου (στα πέριξ του Πύργου Ηλείας), αλλά και σε όλα τα χωριά της επικράτειας: «έσπασε η καλαμωτή»...
...έσπασε η καλαμωτή κι όλα τα ψαράκια τρέχουν ελεύθερα προς όλες τις κατευθύνσεις.
Το ενδιαφέρον είναι πως πολλά απ’ αυτά τα λυτρωμένα ψαράκια κολυμπούν ενάντια στο ρεύμα,
κι ακόμα, ότι όλο και πιο πολλά μαθαίνουν να κολυμπούν ενάντια στο ρεύμα, κι ακόμα - ακόμα,
ότι μαθαίνουν το ένα στο άλλο να κολυμπούν ενάντια στο ρεύμα.
Ο δικομματισμός στη χώρα μας κατέρρευσε.
Αυτό είναι το πρώτο θετικό. Το δεύτερο θετικό θα είναι να μην μπορέσει να «αναστηθεί» στις επόμενες εκλογές. Και, πολύ περισσότερο, ούτε αργότερα.
Είναι ιστορικό χρέος για τα κόμματα της Αριστεράς (που ουδένα άλλο κόμμα μπορεί να εκπληρώσει, αλλά εκατομμύρια πολιτών μπορούν να βοηθήσουν ώστε) να απελευθερωθεί η πατρίδα από το δικομματικό σύστημα που οδήγησε την ίδια στη σκλαβιά και τον λαό στην εξαθλίωση.
Το σοκ του 18,8 για τη Ν.Δ. και του 13,19% για το ΠΑΣΟΚ είναι η αρχή της συμφοράς τους, όχι το τέλος - επέρχονται για αυτούς χειρότερα. Η εξαφάνιση των παραφυάδων του δικομματισμού, του ΛΑΟΣ, της Ντόρας και των λοιπών συγγενών
είναι επίσης ένα ακόμα κατόρθωμα που κατάφεραν τα μικρά ψαράκια του ποταμού.
Όμως, αν το δικομματικό (μονοκομματικό εδώ και καιρό) σύστημα κατέρρευσε, δεν κατέρρευσε μαζί του και το κοινωνικό σύστημα. Αντιθέτως. Ο καπιταλισμός, τώρα με τη μορφή της κρίσης, τώρα με τη μορφή του Μνημονίου, αλλά πάντα ο ίδιος Μολώχ,
παραμένει ακλόνητος, στέρεος και αδηφάγος (ανθρωποφάγος αν θέλετε). Όχι μόνον λοιπόν θα ανασυντάξει το πολιτικό του σύστημα, αλλά το ανασυντάσσει ήδη.
Επίσης! το μιντιακό σύστημα, η τυραννίδα δηλαδή που διαθέτει, παρ’ ότι έχει κλονισθεί και «τρέμει», όχι μόνον δεν παραδίδει τα όπλα, αλλά αντιθέτως με τον τρόμο μια τελειωτικής ήττας να το περιμένει ως ενδεχόμενο, στρατεύεται
σε ένα ολοκληρωτικό γκαιμπελικό φόλκστουρμ, σε έναν πόλεμο (πάντα κατά του λαού που πρέπει να μείνει σκλάβος, υποταγμένος στη Μπούντεσμπανγκ) με όλα τα μέσα.
Η καλαμωτή πρέπει να στηθεί ξανά, γρήγορα - γρήγορα να ξαναμπούν τα ψαράκια σαν πρόβατα στο μαντρί, και, ει δυνατόν, να μείνουν εκεί, ραγιάδες για πάντα.
Το καλό είναι ότι τα ψαράκια έχουν ξεσαλώσει. Αρχίζουν να αποκτούν εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους, βλέπουν ότι το ποτάμι δεν είναι μόνον η καλαμωτή, αλλά ένας τόπος παραμυθένιος,
όμορφος, πλούσιος και δυνατός.
Βεβαίως, το τοπίο είναι ρευστό - τρέχει γρήγορα το νερό, και μεριές - μεριές είναι επικίνδυνο, γεμάτο ρούφουλες και λούμπες, αλλά τα ψαράκια
μαθαίνουν γρήγορα!
Πολύ γρήγορα!
Απ’ ό,τι δείχνουν οι πρώτες δημοσκοπήσεις μετά το κρατς της καλαμωτής, τα ψαράκια που δεν θα ξαναψηφίσουν δικομματισμό αυξάνονται και πληθύνονται
και, ανάμεσά τους, εκείνα που το παίρνουν αριστερά και το ζορίζουν αρχίζουν πια να σχηματίζουν φάλαγγες και λεγεώνες.
Έχει ο τόπος μας τον τρόπο του. Έχει η Ελλάδα την ιστορία της και ο λαός τα όνειρά του. Το πολιτικό σκηνικό αυτή τη στιγμή είναι περίπλοκο, οι εξελίξεις σύνθετες, οι κινήσεις λεπτές, η προπαγάνδα χοντρή, η σκέψη απαραίτητη.
Τα κόμματα που αντιστρατεύονται το Μνημόνιο δεν είναι όλα μόνον αριστερά, είναι κι ένα δεξιό.
Τα αριστερά κόμματα έχουν διαφορές μεταξύ τους και κατά τους στόχους τους και κατά τη στρατηγική τους.
Ανάμεσα στα ψαράκια κυκλοφορούν και τα πιράνχας της Χρυσής Αυγής -όχι οι ψηφοφόροι της- αλλά
οι θηρευτές της, όλος εκείνος ο υπόκοσμος των υπερανθρώπων που θεωρεί τους άλλους υπανθρώπους.
Μικρό όμως το κακό, διότι είναι μεγαλύτερο το καλό! Τα ψαράκια βλέπουν και κρίνουν.
Βλέπουν, ας πούμε, τους Δυνατούς, μέσα κι έξω απ’ τη χώρα, αυτούς που μας φοβερίζουν ότι πρέπει να τηρήσουμε το Μνημόνιο, να το σπάνε πρώτοι! Ω, ναι! από τη συμπεφωνημένη (ήδη απ’ τον Μάρτη)
δόση των 5,2 δισ., μας έδωσαν μόνον τα 4,5 δισ.,
αυτά που πάνε τσιφ για την εξόφληση των τοκοχρεωλυσίων! Τα υπόλοιπα ου!
Τα υπόλοιπα τα παρακράτησαν.
Χωρίς καμιά εξήγηση ή δικαιολογία.
Διότι ούτε εξήγηση προβλέπεται (του στυλ «καν’ τε πρώτα τις επόμενες εκλογές και βλέπουμε») ούτε δικαιολογία επιτρέπεται.
Η καταβολή, η εν λόγω εκταμίευση, ήταν συμπεφωνημένη και η περικοπή της συνιστά μονομερή εκ μέρους των Δυνατών παραβίαση της συμφωνίας που οι ίδιοι
μας καλούν εμείς να τηρήσουμε. Επί ποινή λιμού.
Όμως τέτοιοι είναι. Εκβιαστές κι Απατεώνες.
Με αυτούς
τους εκβιαστές και Απατεώνες πήγαν και συμφώνησαν ο Γιωργάκης, ο Μπενύτο, ο Αντωνάκης κι ο Καρατζαφεροκλάφτα, ζητώντας τώρα από εμάς τους
υπόλοιπους να τιμήσουμε τη συμφωνία με τους άτιμους.
Έτσι όπως πάει, μάλλον θα πάμε σε νέες εκλογές. Εκτός κι αν ο δικομματισμός τυλίξει τον κ. Κουβέλη σε δυο κόλλες χαρτί.
Εκλογές ακόμα πιο κρίσιμες απ’ αυτές που έσπασαν την καλαμωτή. Συνεπώς η νίκη του λαού στις επόμενες εκλογές πρέπει να ’ναι ευρύτερη, τα χειραφετημένα ψαράκια περισσότερα και δυνατότερα.
Οι καιροί ου μενετοί. Η ανεργία καλπάζει (ήδη έφτασε το 21,7%), όλο και πιο πολλοί εργαζόμενοι βυθίζονται στη δυστυχία, η ανακοπή
των συνεπειών του Μνημονίου σήμερα, η ανατροπή του Μνημονίου τώρα, είναι προϋποθέσεις για την επιβίωση του λαού αυτή τη στιγμή και τη βελτίωση της θέσης του αύριο. Αύριο. Όχι μεθαύριο.
Μόνον αν ο λαός, επιλέγοντας τα κατάλληλα κόμματα, πάρει τώρα την πολιτική πρωτοβουλία απ’ τους γκαουλάιντερ της Τρόικας, θα δουν οι εργαζόμενοι άσπρη μέρα να έρχεται.
Το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. υπηρέτησαν πιστά τη Διαπλοκή, αφαίρεσαν απ’ τον λαό κατακτήσεις και δικαιώματα ενός αιώνα και, εν τέλει, παρέδωσαν τη χώρα, απ’ την υποτέλεια που έτσι κι αλλιώς βρισκόταν, στη σκλαβιά.
Ως φαίνεται, τα ψαράκια δεν γουστάρουν...
ΥΓ.: Αφιερώνεται στον αδερφό μου τον Γιώργο και τον ξάδερφό μου τον Ζαχαρία, που, όταν ήμασταν παιδιά, έστηναν καλαμωτή στον πανέμορφο Ερύμανθο. Μικρότερος εγώ, ήθελα, αλλά δεν τολμούσα να τους τη χαλάσω...
Κι επίσης βαριόμουν. Βαριόμουν τότε μια ομορφιά, που θα έδινα σήμερα για αυτήν πάρα πολλά. Όμως, έτσι γίνεται. Τούτη η γης μας προσφέρει προίκα την ομορφιά της, απ’ όταν ακόμα δεν νιώθουμε την αξία του δώρου. Πρωθύστερο όμως το φυλαχτό,
σού γίνεται άγγελος, καθώς στροβιλίζονται οι τύχες και γυρνάνε οι καιροί...
