"Η ευρωζώνη μπλοκάρει 1 δισ. ευρώ βοήθειας προς την Ελλάδα, λόγω της αβεβαιότητας που επικρατεί", αναφέρει σε άρθρο που δημοσίευσε χτες η διαδικτυακή πύλη Euobserver.com. αποδεικνύοντας, ότι η Ευρώπη της Αλληλεγγύης υπάρχει ακόμη, ότι η Ευρώπη της συνεργασίας επίσης υπάρχει, όπως και η Ευρώπη της κατανόησης και της βοήθειας. Και μετά ξυπνήσαμε. Με την προϋπόθεση βέβαια ότι κοιμόμασταν.
Τα λιοντάρια άρχισαν να βρυχώνται, αμέσως μόλις ο ελληνικός λαός, στην μεγάλη πλειοψηφία του, έδειξε ότι δεν θέλει συνταγές που εξυπηρετούν μόνο τα μεγαλοσυμφέροντα της Ευρωπαϊκής οικογένειας. Και ότι επιθυμεί κάτι διαφορετικό. Το μάθημα θα είναι αμείλικτο και βέβαια δεν θα περιοριστεί στο 1 δις. Και σίγουρα δεν θα είναι μόνο οικονομικό. Ο «απείθαρχος νέος», πρέπει να τιμωρηθεί, για να ξαναμπεί στον ίσιο δρόμο. Να συνεχίσει να επιλέγει τους προσκυνημένους υπαλλήλους, τους πρόθυμους εκτελεστές. Το πειραματόζωο πρέπει να ηρεμήσει.
Η Ευρώπη και η σύγχρονη οικονομική ελίτ, που την διοικεί, έχουν «αξίες» και «όραμα» και φροντίζουν να το κάνουν γνωστό με κάθε ευκαιρία. Επίσης έχουν και δόντια, τα οποία τα δείχνουν με κάθε ευκαιρία. Θα αναρωτηθεί κάποιος, «είναι καινούργια όλα αυτά;». Όχι βέβαια. Έχουν επισημανθεί από πολίτες, φορείς, κόμματα, χρόνια τώρα. Τότε που είναι το θέμα; Το θέμα είναι στον τρόπο.
Είναι τελείως διαφορετικό, να είσαι αντίθετος στην σημερινή κατάντια της Ευρώπης, στο σημερινό νεοφιλελεύθερο αδηφάγο τέρας. Να την απορρίπτεις με θεωρητικές επεξεργασίες, επιστημονικές τεκμηριώσεις, ιδεολογικές προσεγγίσεις. Με συνεπή και διαρκή επιχειρηματολογία. Είναι διαφορετικό να θέτεις θέμα αποχώρησης, απεγκλωβισμού, απαγκίστρωσης, από τα δόντια της. Και είναι διαφορετικό να σε πετάνε έξω αυτοί.
Το πρώτο προϋποθέτει, μελέτη και πρόβλεψη των διαδοχικών σταδίων που θα χρειαστεί η όποια απαγκίστρωση. Προϋποθέτει προετοιμασία, για εξεύρεση εναλλακτικών λύσεων τροφοδοσίας κλπ, προϋποθέτει ποικίλες και πρωτότυπες συμμαχίες. Και πάνω από όλα προϋποθέτει έναν σίγουρο και αποφασισμένο λαό. ΓΙΑ ΟΛΑ... Έναν λαό που στην περιπέτεια που ζει τα τελευταία 2,5 χρόνια θα είναι έτοιμος να ζήσει ίσως μια μεγαλύτερη περιπέτεια, που θα τον οδηγήσει όμως στην αποζημίωσή του. Στο να είναι αυτός αφεντικό, ιδιοκτήτης, αρχηγός και όχι μια χούφτα τραπεζίτες και καλοβολεμένοι οσφυοκάμπτες ηγετίσκοι.
Είναι διαφορετικό να είναι επιλογή σου( αν είναι) να φύγεις, από το να σε πετάξουν έξω μέσα σε μερικές μέρες. Όταν θα είσαι απροετοίμαστος, ανέτοιμος, και κυρίως με το χέρι απλωμένο, όπως είναι τώρα ο ελληνικός λαός. Αδύναμος, φτωχός και ευάλωτος.
Γνωρίζω ότι η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, θέλει την καλύτερη λύση εντός του Ευρώ και της Ευρώπης. Οι λόγοι είναι κατανοητοί. Αν τα γράφουμε αυτά είναι για να μπορέσουμε να συμβάλουμε στην επάρκεια που πρέπει να έχουμε όλοι μας, για τους εκβιασμούς που έρχονται, για τις απειλές που εξαπολύονται, για τις πιέσεις που θα ασκηθούν και γιατί όχι και για τα επεισόδια που θα στηθούν. Όσο πιο προσκυνημένος είναι ένας λαός τόσο μεγαλύτερη πίεση θα δεχτεί. Όσο πιο αφελής τόσο πιο επίφοβος.
Δεν ξέρω τι θα γίνει με το ευρωπαϊκό μας μέλλον και παρόν. Αυτό που ξέρω είναι ότι σήμερα περισσότερο παρά ποτέ, η ΜΟΝΗ λύση, διέξοδος, αντίδραση και πιθανή σωτηρία, είναι η επαγρύπνηση, η επάρκεια, η γνώση, η καθαρή ματιά, η καθαρή θέληση, ο τσαμπουκάς, απέναντι στον φόβο, την εξαγορά, την απειλή, το σκυμμένο κεφάλι.
Όλα αυτά εύκολα τα γράφεις, εύκολα τα διαβάζεις αλλά δύσκολα τα κάνεις. Ας τα έχουμε στο νου μας. Και αν δεν βρίσκουμε πάτημα στο παρόν, ας πατήσουμε στις καλύτερες στιγμές του παρελθόντος για να ανέβουμε με στέρεα βήματα, την σκάλα του μέλλοντος.
Αμήν.
*Δημοσιεύτηκε στην ellinofreneia.net την Παρασκευή 11 Μαϊου 2012
